Een nieuw jaar, een nieuw begin. Nieuwjaar is een traditie. Een feestelijk oudjaar, vuurwerk, en de eerste dag van het jaar doorbrengen met een glaasje en een hapje en de hele familie om iedereen het beste te wensen. Zo vieren wij nieuwjaar en we veronderstellen dat dit overal zo gevierd wordt. Maar niet iedereen viert nieuwjaar zoals wij. Lees het verhaal van de 17-jarige moslima Ritaj Hajbat uit Molenbeersel:
Voor sommigen begint het nieuwe jaar helemaal niet op 1 januari. Een ideaal moment nu om eens binnen te kijken bij anderen uit onze pastorale eenheid. Mensen die onze tradities niet delen omdat hun roots elders liggen. Hoe ervaren zij nieuwjaar? Hoe ervaren zij onze cultuur überhaupt?
Ik sprak met Ritaj Hajbat, een meisje van 17, geboren in Libië, getogen in Molenbeersel. Ritaj is vier jaar oud als haar ouders naar België verhuizen. Het gezin zoekt hier een betere toekomst. Ze hopen hier beter werk, een beter leven en meer rechten te vinden.
Uiteraard brengt dat, ook opvoedkundig, een paar kwesties met zich mee. Helemaal integreren in de nieuwe cultuur en de eigen identiteit vaarwel zeggen? Of aanpassen aan de nieuwe cultuur maar met respect voor de eigen taal en cultuur en de band met het thuisland in stand houden? Afkomst en identiteit bepalen de keuze. Bij Ritaj thuis wordt voor optie twee gekozen. De plaatselijke taal en cultuur worden zoveel mogelijk overgenomen. Maar eigen tradities, geloof en taal blijven een belangrijke link met de afkomst. Het is voor Ritaj belangrijk om beide talen te kennen. Op school en bij haar vrienden denkt en praat ze in het Nederlands. Thuis in het gezin en bij de familie in Marokko is het belangrijk om Marokkaans te kunnen spreken, als deel van haar identiteit.
En haar geloof? In een wereld die steeds sneller seculariseert speelt in het leven van Ritaj en haar ouders hun geloof nog steeds een belangrijke rol. Ritaj is moslim, dat heeft ze meegekregen in haar opvoeding. Het geloof is voor haar erg belangrijk. Zij mag bijvoorbeeld nog geen vriendje hebben en moet vijf maal per dag bidden. Voor haar ouders is het belangrijk dat het geloof wordt doorgegeven aan de nieuwe generatie.
Door haar leven hier, de afkomst elders, de ene taal hier en de andere weer elders, is Ritaj een kind van twee werelden. Ondanks dat ze al bijna heel haar leven in Molenbeersel woont, voelt ze zich er niet helemaal thuis. De mensen zijn vriendelijk, de buren zijn lief maar het gevoel blijft dat ze anders wordt bekeken. Ook op school heeft ze datzelfde gevoel er nooit helemaal bij te horen. Daarom ook vindt ze het fijn om elk jaar in de zomer naar Marokko te kunnen gaan. Daar heeft ze nog veel familie en voelt ze zich meer zichzelf en goed in haar vel. Toch is België uiteraard een stukje van haar identiteit geworden.
Nieuwjaar zelf viert Ritaj niet zoals wij omdat dat niet past in haar geloof. De islamitische kalender is niet die van ons. Het nieuwe jaar werd zo al op 11 september 2018 ingezet. Op deze 1 januari blikt Ritaj samen met ons vooruit en hoopt ze vooral haar ouders trots te maken door een mooi gezin te stichten en een goed diploma te halen. Ze wil graag succesvol en gelukkig zijn in haar job, met een toekomstig gezin.
Graag willen we bij deze, iedereen, op dit moment van het jaar, het allerbeste wensen voor de nabije en verre toekomst!
Hilde Snijkers
