De Sint-Servatiuskerk van Ophoven
Op de brainstormavond in de Sint-Servatiuskerk van Ophoven gaf Jos Smeets enige achtergrond bij deze kerk. Hieronder de geschiedenis van de huidige kerk.
E.H. pastoor Keunen (1900-1912) kreeg van Mgr. Doutreloux, bisschop van Luik (1879-1901), de opdracht om in Ophoven een nieuwe kerk te bouwen. Tijdens een vergadering op 3 januari 1904 werd de finale beslissing genomen voor de nieuwe kerk, onder impuls van pastoor Keunen en Mgr. Rutten, bisschop van Luik (1902-1927). De toenmalige kerk was immers te klein, te ouderwets en te lelijk, in het bijzonder de buitenkant met de zware steunberen. De laatste mis in de oude kerk werd op 26 februari 1905 gelezen.
Op 13 mei 1905, feestdag van Sint-Servaas, legde de E.H. Drijkoningen, deken van Maaseik, de eerste steen van de huidige neogotische kerk (architecten Mathieu Christiaens uit Tongeren en Karel Gessler uit Maaseik). Het grondplan is gebaseerd op een Grieks kruis. Op 13 juni 1906 wijdde Mgr. Rutten de kerk in.
In de jaren 1910/1911 werd de oude toren (uit de 1ste helft van de 19de eeuw), onder toezicht van architect Karel Gessler uit Maaseik, met een bouwlaag verhoogd. Het meubilair in deze kerk is deels nog van de 19de eeuw.
De Kruisweg van kunstschilder Karel Beyaert uit Brugge werd in 1920 aangekocht, tijdens het pastoraat van E.H. Hamoir (1912-1932). In 1929 kwam er een nieuwe kachel.
Onder pastoor Van der Henst (1932-1938) werd in 1934 de oude preekstoel vervangen en in 1937 een nieuw orgel geplaatst.
E.H. Jan Spitz werd pastoor in Ophoven in 1938 tot 1945. Woelige tijden dienden zich aan. Bij het uitbreken van de 2de wereldoorlog op 10 mei 1940 werden de bruggen over de Lossing en Witbeek tot ontploffing gebracht, wat veel schade aan de omliggende huizen en de kerk berokkende.
De grote klok werd op bevel van de Duitse bezetter op 25 september 1943 uit de toren gehaald, maar na de oorlog gelukkig intact teruggevonden, en op 2 oktober 1945 naar Ophoven teruggebracht.
Tijdens de bevrijding werd Ophoven voortdurend onder vuur genomen door de Duitsers, die zich aan de overkant van de Maas schuil hielden. Door verschillende voltreffers werd de kerk andermaal zwaar beschadigd. Pastoor Aerts (1945-1962) noteerde: “Veel schade aan het dak, vijf grote gapingen in het gewelf, schade aan de mooie glasramen, meubilair, muurschilderingen enz…
De Sint-Servatiuskerk van Ophoven heeft woelige tijden overleefd. Ze heeft vele mooie gebeurtenissen gekend zoals huwelijken, doopsels, communievieringen, eremissen en vele andere feestelijkheden. Maar ook droevige momenten; in deze kerk werd van vele dorpsgenoten voorgoed afscheid genomen.
In onze kerk komen mensen om een kaarsje te branden voor een dierbare, om innerlijke rust te zoeken in deze hectische tijden, om in stilte na te denken over de zin van ons leven, om te bidden.
Het dorpszicht wordt mede door dit gebouw bepaald. Ze maakt deel uit van ons leven, vroeger en nu. Een erfgoed dat niet mag verloren gaan.
Jos Smeets
