Tijdens de restauratiewerken aan de Kessenichse pastorie in 1995 sprak Fons Hermans, toenmalig secretaris van de kerkraad, deze beklijvende woorden: “Charel, köster, det is get veur dich”. Na enkele dagen bedenktijd is Karel Haeldermans graag op dit verzoek ingegaan en werd deze ‘benoeming’ door de voltallige kerkraad bevestigd. Na zijn zus Margriet, die om gezondheidsredenen moest afhaken, en na zijn vader Frits, die maar liefst zeventig jaar koster was, vervult Karel dit jaar al vijfentwintig jaar lang zijn kosterstaak met veel overtuiging en grote toewijding. Een reden voor een bezoek.
Toen in 1993 de Europese grenzen opengingen, mocht Karel als douanier op 55-jarige leeftijd met pensioen. Zo kreeg hij veel tijd voor ‘hobbywerk’.
Van zijn 13de was hij reeds actief bij de Kessenichse fanfare. Al meer dan zestig jaar is hij er bugelspeler. Hij was ook acht jaar voorzitter. Dat werd hij pas toen de fanfare in 1996, in Leuven, tot zijn grote vreugde kampioen van België werd in de ere-afdeling. Daarnaast stelt hij nog steeds zijn mooie baritonstem ten dienste van het koor ‘Bocanto’ uit Bocholt , van het Seniorenkoor van Kinrooi en van de Kessenichse geloofsgemeenschap. Verder is hij nog altijd ‘manusje-van-alles’. Dat weten de mensen van de beheerraad van de parochiezaal maar al te best.
En dan is er nog die andere grote hobby: de wandelsport. Hij liep liefst veertien keer de Kennedytocht van tachtig kilometer. Tot op vandaag deinst hij niet terug voor een wandeling van een twintigtal kilometer op zondagmorgen.
Naast al zijn hobby’s en werkzaamheden zijn er voor Karel toch belangrijkere dingen in zijn leven, zoals zijn huwelijk met Nelly, nu 55 jaar geleden, en de geboorte van hun drie kinderen en vijf kleinkinderen.
Op de vraag welke waarden voor hem belangrijk zijn in het leven, kreeg ik als spontaan antwoord drie veelzeggende woorden te horen: “eerlijkheid, vriendschap en behulpzaamheid”. Deze levenshoudingen missen we wel eens in onze hedendaagse samenleving. We kennen Karel als de man die op elke vraag om hulp ‘ja’ zegt en op vele vlakken dienstbaar is in zijn familie en binnen de dorpsgemeenschap.
Met groot respect en waardering sprak hij over zijn ouders. Vader combineerde het ambt van koster met zijn landbouwersberoep. Hoe vaak moest hij zijn werkzaamheden op de boerderij niet onderbreken als er een uitvaart of een kerkelijk huwelijk plaats vond? Of als drie keer per dag de klokken geluid moesten worden? Toen was het luiden van de klokken nog niet geautomatiseerd. Moeder noemde hij een engel van een vrouw. Ondanks de zorg voor haar zeven kinderen, was ze gastvrij en attent voor de zorgen van de mensen. In dat gezin is Karel opgegroeid. Naar de geest van de tijd had godsdienst en geloofsbeleving een voorname plaats. Vandaag kijken we daar wellicht anders naar, we voelen het aan alsof het geloof en de beleving ervan te veel werd ingeprent. Toen hoorde het bij het leven en men vond het allemaal heel gewoon. “Zo”, zegt Karel, “bid ik nog elke avond voor we slapengaan” en blijven kerk en geloofsbeleving voor hem een belangrijke plaats innemen in zijn leven.
Tevreden blikt Karel terug op een mooi en interessant leven, zonder veel kwalen en hij is er God dankbaar voor.
Dank je wel, Karel voor dit open en boeiend gesprek.
Jaak Leen
Onderschrift foto:
Al 25 jaar lang kwijt Karel Haeldermans zich van zijn taak als koster in de Sint-Martinuskerk van Kessenich. © Ludo Vanderhoven
