Vorige zondag was het Wereldlichtjesdag, dag waarop mensen over de hele wereld kaarsjes aansteken voor overleden kinderen. De wereld wordt zo wat lichter voor hen die een kind verloren en je weet dat je niet alleen bent met je verdriet. Ook Paul en Paula Pernot-Smeets uit Kinrooi, hun zoon Barry en zijn vrouw Stefanie hebben er aan deel genomen. Zij verloren in december 2017 hun eerste (klein)kind.
Paula vertelt: “Onze enige zoon, Barry, woonde tot zijn dertigste thuis en trok daarna met zijn partner Stefanie naar hun nieuwe huis in Stokkem. In hun liefdesnestje werd een zoontje verwacht, ons eerste kleinkindje. Wij keken er met spanning naar uit en alhoewel de zwangerschap heel vlot verliep, ging het bij de geboorte helaas mis. Sem raakte in coma en 5 dagen later moesten we hem uit handen geven. Sem heeft dus 5 dagen geleefd, in de couveuse, omgeven door tal van draadjes. Hij werd kind van Jezus door het doopsel op 21 december en de dag daarna is hij gestorven.”
Hoe kijken jullie terug op die korte tijd samen met Sem?
“Wij kijken met gemengde gevoelens op die vijf intense dagen terug. Eerst waren we uitbundig blij om Sems geboorte, daarna verdrietig omdat hij niet levensvatbaar bleek en tenslotte heel droevig bij het overlijden en om het verdriet van Barry en Stefanie.
In het ziekenhuis van Genk konden Barry en Stefanie Sem na zijn overlijden wassen en wij mochten hem aankleden. Zo kregen we de kans om dicht bij hem te zijn. Dan komen de moeilijke momenten van afscheid nemen. Daarin werden we allen bijgestaan opdat we sereen, discreet en liefdevol bij de overleden Sem aanwezig konden zijn. Een vrijwilligster van ‘Boven de Wolken’ heeft voor de mooiste foto’s gezorgd zodat Sem nooit zal worden vergeten.”
Op welke manier verwerken jullie dit verdriet?
“Wij zijn heel blij dat we zoveel mogelijk aanwezig zijn geweest in het ziekenhuis. We mochten er 24 op 24 uur zijn en hebben dus voldoende afscheid kunnen nemen.
Wij vonden het belangrijk om Barry en Stefanie na de begrafenis rust te gunnen om hun verdriet samen te verwerken. De foto’s hebben hen hierbij geholpen: Stefanie maakte een mooi album met bijpassende gedichten. Barry en Stefanie lieten op moederdag witte ballonnen op, waaraan Sems’ knuffel en een kaartje hing met hun verhaal. Maanden later kregen ze een bemoedigend antwoord vanuit het Luikse.”
De goede gezinssfeer ten huize Pernot-Smeets maakt van het warme nest ook een goede verhaal- en luisterplek, een echte mijmerplek. In hun huis is er een speciaal hoekje voor Sem, met zijn eerste knuffeltje, het gedachtenisprentje, een mooie foto…
Ook Barry zelf kroop in de pen voor de tekst op het gedachtenisprentje:
Gepraat over jou, uitgekeken naar jou.
Gefantaseerd over jou, gedroomd over jou.
Zo benieuwd naar ons eerste wondertje.
En plots was je daar, onze kleine superheld.
Superheld vanaf het allereerste moment.
Je hebt je volledige korte leventje gevochten.
Maar dat deed je zeker niet alleen.
Je was omringd door zovele lieve mensen.
In de harten van al die mensen
werd een grote plek vrij gemaakt
speciaal voor jou;
onze Sem, onze schat, onze superheld.
Hoe gaat het nu met Barry en Stefanie?
“Sem is geen droom gebleven, hij is er en zal er altijd zijn. Nu verwachten ze een tweede kindje in februari: alles gaat goed en ze geloven in een goede afloop.”
In ons gebed denken ook wij aan hen en we geloven erin.
Lizette Hornikx
Onderschrift foto:
Paula en Paul bij Sem in de couveuse. Hun eerste kleinzoon leefde slechts 5 dagen. © Charlotte Smeets
