De kapel staat op de hoek van de Sint-Amandstraat en de kleine Sint-Amandstraat, in de volksmond gekend als ‘het strontstraatje’. Veel ‘stront’ is er gelukkig niet te zien, want het straatje ligt er pico bello bij, net zoals de kleine kapel die tot in de puntjes verzorgd is. Marie-Rose Messiaen neemt deze taak met hart en ziel op zich. Hoog tijd dus om even kennis te maken met deze charmante dame en haar echtgenoot Johan Dejaeger. Dit is hun verhaal.
We krijgen een exclusieve inkijk in de kapel.
Nog snel even een kaars laten branden.
Terecht poseert Marie-Rose héél fier bij de kapel.
Tegenover ons huis stond een ‘groen’ huis, een huis in het groen geschilderd. De kapel zat erin gebouwd. Alles is afgebroken, ook de kapel. Eerst ging de kapel niet teruggebouwd worden, maar priester Géry Gevaert zorgde ervoor dat ze terug gebouwd werd.
De man die in het groene huis woonde, ‘Veyske’ zoals ze zeiden, verzorgde de kapel. In 1992 kwamen mijn man Johan en ikzelf hier wonen. Na de heropbouw en inwijding van de kapel verzorgde Esther Vanhoutte het kapelletje. Zij is ondertussen overleden, maar zij woonde hier schuin tegenover ons in de kleine Sint-Amandstraat. Op zekere dag bracht ze de sleutel en ze zei: ‘Nu is het aan jullie’. En zo zorgen wij al zo’n 15 jaar voor de kapel.
De kapel en het groene huis.
Wat houdt dat allemaal in, Marie-Rose, voor de kapel zorgen?
Kuisen, kaarsen laten branden, de oplaadbare batterijen vervangen …
Batterijen vervangen?
Ja, want om te vermijden dat het kapelletje zou afbranden, zorgen we ervoor dat er zo weinig mogelijk ‘echte’ kaarsen branden. Er brandt wel altijd één noveenkaars, maar in de winter smelt de was niet en dus kan je geen kaars laten branden. Bovendien zijn hier ook veel draaiwinden. Die zorgen ervoor dat de vlammetjes van de kaarsen doven … dus zijn kaarsen met een batterij ideaal.
En verse bloemen lukken ook niet. Na twee dagen zijn ze dood. Daarom staan er nu kunstbloemen.
Verder zorgen we ervoor dat er genoeg kaarsen in voorraad zijn. We verwijderen de spinnenwebben en wekelijks wordt het glas schoongemaakt. Het krijgt ook een wreef als ik de ruiten van mijn huis kuis. En nu we omwille van corona nergens meer naartoe mogen, wordt er al eens meer gepoetst. (Marie-Rose is een heel proper meiske! ;-) ) En dan stoppen er ook al eens mensen om een babbeltje te doen.
Wie komt hier nog naar de kapel?
Oma’s en opa’s stoppen al eens om te vertellen aan hun kleinkinderen. Ook kleine kinderen, eerstecommunicantjes wellicht, stoppen hier al eens en dan maken ze een kruisteken. Dat is echt ‘koddig’ om te zien.
In het begin, na de inwijding, kwam men hier bidden, maar nu eigenlijk niet meer. Oudere mensen zouden wel nog eens bidden voor de kapel en vragen om een kaars te laten branden.
Marie-Rose vertelt ons openhartig over het reilen en zeilen rond de kapel.
Hebben jullie hier al bijzondere dingen meegemaakt?
Niet echt. Het glas van de kapeldeur werd eens vernield. En ’s nachts hebben dronkaards niet altijd de mooiste manieren, om het netjes te zeggen, grapt Johan. Ook tijdens de bierfeesten zouden ze de haag en de kapel wel eens durven gebruiken, maar anders kunnen we niet klagen.
En zo is het weer meimaand. Nieuw leven in de natuur. Alles begint te bloeien. De vogels fluiten. Er zijn lammetjes. Maar de kapel … die blijft hetzelfde.
Bijzondere dank, Marie-Rose en Johan, voor deze fijne babbel en zeker ook voor het mooie werk dat jullie doen om dit kapelletje zo mooi te verzorgen en in ere te houden. Zo blijft ze hetzelfde: jaar in en jaar uit prachtig!
De kleine maar prachtige kapel op de hoek van de Sint-Amandstraat en de kleine Sint-Amandstraat anno 2021.
Dit stond te lezen op de uitnodiging, geschreven door priester Géry Gevaert, voor de inwijding van de kapel op 30 april 2004.
EEN PAREL AAN ZWEVEGEMS KROON
Kwam je onlangs nog voorbij aan het kapelletje op de hoek van de Sint-Amandstraat met de kleine Sint-Amandstraat? Je weet wel, tot een goed jaar geleden stond daar het groene huisje dat vroeger door de familie Veys werd bewoond. Het moest plaats maken voor een nieuwe parking. Op verzoek van de buren werd het kapelletje bewaard en door de eigenaar, het OCMW met zijn voorzitter Jef Tienpont, gerestaureerd. Generaties mensen zijn er gaan bidden, hebben er troost en sterkte gevonden of hebben er elkaar hun zorgen toevertrouwd of courage gegeven.
Hoe oud is dat kapelletje? De platte bakstenen dateren zeker van voor 1910. Een studie in opdracht van de gemeente ‘Kapellen in Zwevegem’, zonder datum en zonder auteursnaam en te vinden in de bibliotheek onder nr. 87.2101, vermeldt op bladzijde 79: ‘Kapel toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van de Vrede. De kapel dateert van voor 1870. Ze hoort bij het huis van meneer Veys. Het oude beeld uit de kapel werd vernield door spelende kinderen. In 1965 werd een nieuw beeld in de kapel geplaatst. Het werd ingewijd door E.H. Vandemoortele’.
Wanneer werd dat kapelletje gebouwd? Aannemer Marnick Dendoncker, die het zopas prachtig vernieuwde, stelde vast dat niet het kapelletje aan het huisje was gebouwd, maar dat omgekeerd het huis aan een bestaande kapel was gebouwd. En dat huisje staat al getekend op de ‘Atlas buurtwegen van Sweveghem’ uit 1841. We zochten nog verder, tot in het Rijksarchief te Kortrijk. Op perceel 57 van het ‘Landboek van Zweveghem’ in 1790 opgemaakt door notaris-landmeter Eugenius Vandevenne staat een gebouwtje getekend ‘eene hofstede’ genoemd, behorend aan Judocus Willaert. Er is echter geen sprake van een kapelletje; in zijn ‘landboek’ wordt alleen de grotere kapel Milanen vernoemd; andere kleine kapellen zoals op de hoeken van de Ommegangstraat blijven zonder vermelding.
Het kapelletje is zeker 163 jaar oud en misschien wel 214 jaar, 7 generaties. Het staat bij het ‘pastorye Straetjen’ dat liep van de priesterage (huidige Deerlijkstraat) doorheen de huidige Bekaertstraat en de Sint-Amandstraat naar de gotische kerk, met een vertakking (in 1841 ‘merktweg’ genoemd) naar de ‘conventstraat’ (huidige Otegemstraat). Op die hoek prijkt het nu zoals toen.
Van harte dank aan de buren, het OCMW, de aannemer-restaurateur, schilder Kamiel Coussement die ook het beeld opsmukte, en allen die hielpen bij de opzoeking. Inhuldiging door pastoor Daniël Verstraete op vrijdag 30 april om 16.30 u. Welkom met de buren. Géry Gevaert.
Onze-Lieve-Vrouw werd en wordt nog steeds vereerd.
De pas herbouwde kapel in het jaar 2004.
