… zo vatten deze leerkrachten van het RHIZO College het afgelopen schooljaar samen. Ons vragenvuur kwam voor hen uit onverwachte hoek, maar met veel plezier hebben ze geantwoord via digitale weg. We laten hen nu genieten van een welverdiende vakantie en jullie mogen snel lezen wat ze te vertellen hebben!
Marijke Vercruysse, godsdienstleerkracht.
Wat heb jij dit schooljaar gemist?
Ik miste vanaf 15 maart het bruisende leven op school, de dromen die de leerlingen hebben over hun toekomst, de deugddoende babbels, het teveel gebabbel, de drukte, de genegen blikken, de volle speelplaats …
Wat was positief afgelopen schooljaar?
We hebben tijdens het eerste en tweede trimester heel veel deugddoende lessen gehad. Als leerlingen vertellen vanuit eigen ervaring is dit het meest leerzame en authentieke.
Waar ben je fier op?
Ik ben heel fier om al 24 jaar godsdienstleerkracht te zijn.
Wat zou je anders aangepakt hebben?
Ik zou meer online gaan met mijn leerlingen. Ik mis de persoonlijke contacten.
Hoe zou je het afgelopen schooljaar omschrijven?
Het meest unieke uit mijn carrière … Maar hopelijk eentje om nooit meer mee te maken.
Wat waren de gevolgen van Covid-19 voor leerlingen?
Er werd minder geleerd en dit op alle vlak. School is niet enkel kennis overdragen. Er wordt ook geleerd op sociaal vlak. Dit ‘echte’ contact hebben velen gemist. Er was natuurlijk heel veel contact via allerlei digitale wegen, maar velen ontdekten dat dit toch niet hetzelfde is.
Worden/zijn ‘zwakke’ leerlingen niet de dupe van deze coronatijd?
Ik denk dat alle leerlingen een stuk dupe zijn van deze periode. De ene natuurlijk al wat meer dan de andere …
Wat doen jullie voor de meest kwetsbare leerlingen?
Kwetsbare leerlingen worden op school begeleid om hun taken te maken. Sommigen komen niet naar school, maar hebben online contact met de zorgleerkrachten of klasleraars.
Wat betekent geloof voor jou en voor de leerlingen in zo’n tijd?
Geloof is in alle tijden een steun, zeker ook in deze tijd. Geloven doe je samen. Je bent samen op weg, onderweg. Dit gevoel heb ik in de voorbije tijd heel erg gemist.
Bid je dan ook eens in de klas?
Er mag niet meer gebeden worden in de klas … Helaas … We mogen uiteraard wel getuigen over ons geloof.
Sta jij, en de leerlingen, ook eens stil bij de broosheid van het leven?
In heel wat thema’s komt de broosheid van het leven aan bod. Veel leerlingen hebben, ondanks hun jonge leeftijd, al heel wat meegemaakt. Velen weten wat ‘de broosheid van het leven’ is, soms meer dan ik. Soms wordt het echt stil als de persoonlijke verhalen verteld worden. Soms vloeit er een traan …
Wat was hartverwarmend?
Onze jongeren hebben het goed voor met elkaar, met hun ouders, met de leerkrachten. Hun manier van reageren, verwoorden, handelen hoort bij hun tijd. Als je daardoor kunt kijken, zie je prachtige jonge mensen.
Ben je blij dat het vakantie zal zijn of mag het volgend schooljaar snel komen?
Ik kijk uit naar de 3 weken vakantie die ik samen met mijn man en dochter mag beleven. Ik kijk er heel erg naar uit om, na die veel te lange tijd, weer gewoon voor de klas te staan.
Ruben Platteeuw, leerkracht fysica en STEM (STEM is een samentrekking van Science (wetenschap), Technics (technische vaardigheden), Engineering (computervaardigheden zoals programmeren) en Mathematics (wiskunde).
De afsluit om de leerlingen nog eens in het echt te zien en hen goede vakantie te wensen, dat heb ik gemist. De positiviteit en het enthousiasme van heel wat leerlingen die naar mijn lessen komen. Dat was positief tijdens het afgelopen schooljaar. Ik ben er fier op als oud-leerlingen nog steeds even 'Hallo' zeggen of zelfs een babbeltje doen. We hebben elkaar toch een aantal jaren recht in de ogen gekeken.
Wat ik anders zou aangepakt hebben, is echt een moeilijke vraag. Je wil iedere les zo goed mogelijk de leerlingen meekrijgen. Dit lukt ook niet altijd. Dan pak je het weer anders aan.
Aan het afgelopen schooljaar ben ik dolenthousiast begonnen en met heel veel goesting. Ook bij de leerlingen was er veel enthousiasme. Al voelde ik toch wel dat na Nieuwjaar er toch al wat sprake was van Covid-19 en er misschien wat aanpassingen zouden komen. Maar dat we volledig zouden stoppen, daar had ik nooit aan gedacht. In een slechte droom misschien maar toch dit niet ... Het heropstarten is ook vreemd. Alles digitaal en op afstand. Het sociale karakter aan de job verdwijnt voor een stuk. Al ben ik superblij dat ik nu, met de nodige voorzorgsmaatregelen, terug sommige leerlingen weer les mag geven.
De gevolgen van Covid-19 voor leerkrachten? Alles digitaal: lessen, taken, toetsen, thuis zitten, weinig contact met leerlingen en collega's. Dit was ook zo voor de leerlingen, al denk ik dat de verleiding door gsm, tv, lang in bed blijven liggen er ook wel bij zit.
Ik hoop dat ‘zwakke’ leerlingen niet de dupe zijn van deze coronatijd, maar daar heb ik nu nog geen idee van. Ik denk dat we dit pas volgend schooljaar echt gaan zien en weten.
De meest kwetsbare leerlingen bellen we persoonlijk op en contacteren we voor een wekelijks klasuur. Er zijn zelfs leerkrachten die de persoonlijke internetproblemen zijn gaan oplossen.
Geloof in zo’n tijd is voor de ene al zeker belangrijker dan voor de andere. Ik heb zeker leerlingen die veel harder geloven in God dan ik zelf. Al heb ik geen schrik om regelmatig een kaarsje aan te steken in de kerk.
Bidden in de klas doe ik niet. Wetenschap en geloof gaan niet altijd even goed hand in hand. Al vind ik bezinnende teksten zeer waardevol. Het kan zeker geen kwaad om eens stil te staan bij bepaalde zaken en dat doe ik wel in de les. Ik vind het belangrijk dat de leerlingen goede waarden en normen hebben.
Stil staan bij de broosheid van het leven? Absoluut. Ik vind het belangrijk om respect te hebben voor elkaar en voor de natuur. Als we de natuur niet respecteren dan zullen we wel nog virussen hebben die ons in ons kot doen blijven.
Leerlingen die wat langer blijven hangen na een livesessie en ook eens vragen hoe het met me gaat, dat was hartverwarmend. Het geeft me hoop dat mensen in deze vreemde tijden nu eindelijk eens tijd hebben voor elkaar, voor de eigen streek ...
Ik verlang wel naar de vakantie. Sinds januari ben ik al iedere dag bezig met schoolwerk. Toen het zogezegd paasvakantie was, dan was het volop het digitale vervolg van het schooljaar voorbereiden. Nu mag de riem er wel eens af. Nog even doorbijten en we zijn er.
Maaike Bettens.
Ik ben Maaike Bettens, trotse mama van Minne en Suze, fiere echtgenote van Jeppe en enthousiaste uitbater van Camping Transfo. Niet alleen ben ik leerkracht Nederlands 3 ASO in RHIZO College Zwevegem, maar ook ben ik de pedagogisch digitale coach voor mijn collega’s.
Ik ben fier op mijn ‘vooruit-met-de-geit’-mentaliteit.
Tijdens de eerste maand van het schooljaar liet ik mijn leerlingen nog even zachtjes landen vanuit hun vakantie. Ze schreven een handleiding over zichzelf zodat ik hen onmiddellijk beter kon leren kennen zonder dat ze zich daarmee aan de volledige groep moesten blootgeven. Ze kregen ook een maand de tijd om opnieuw warm te lopen en op eigen tempo de belangrijke leerstof van de voorbije twee jaren te herhalen.
Daarna zijn we er volop ingevlogen. Met actuele thema’s die dicht bij mijn persoonlijke interesses liggen, maar die ook mijn leerlingen in hun leefwereld kunnen beroeren, probeer ik verbinding te zoeken. Mijn cursus is volledig digitaal en onze school levert fantastische wifi. Toch staat dit, elk achter onze eigen laptop, niet altijd garant voor goede verbinding. Ik vind het zeer belangrijk dat ze hun eigen mening mogen vertellen, dat ze ook leren hoe ze dat met de juiste argumenten kunnen doen, maar dat ze ook naar elkaar kunnen luisteren.
Het schooljaar was een ‘rollercoaster’. Mijn leerlingen werkten goed, hard, en ze werden hiervoor ook beloond met mooie resultaten. Ik ben bijzonder trots op wat ze tegen begin maart al hadden bereikt. Net wanneer ik dacht: “Nu begin ik hen te leren kennen. Nu kunnen ze elk op eigen snelheid vliegen. Nu kunnen we beginnen uitbreiden en verdiepen.”, sloeg de corona toe en sloegen de deuren van onze school dicht. Dat ik die vlucht met hen niet heb kunnen nemen, heb ik gemist. De overgrote meerderheid bleef hard werken en leverde prachtige opdrachten af. Toch voelde ik sterk dat de verbinding een duik naar beneden nam. Digitaal contact is een zeer goede ‘stand-by’ of ‘add-on’, maar het vervangt het echte contact niet. Een stem horen, oogcontact maken, een glimlach delen zijn toch cruciale elementen.
De ‘rollercoaster’ zorgde voor spanning, een ommezwaai, energie, maar soms ook voor frustratie en het gevoel ‘Waar ben ik in verzeild geraakt?’ Bidden doe ik niet met mijn leerlingen. Geloof betekent voor mij geloven in elkaar en geloven in het positivisme van zelf het leven in handen te nemen waar het kan en los te laten waar het niet lukt. Tijdens de ‘klasuurtjes’ bekeek ik met mijn leerlingen soms een ultrakorte reportage van iets wat ik voor hen belangrijk vond. Ze leerden onder meer over het verschil tussen een dipje en depressief zijn, over het belang van bewegen voor de mentale gezondheid, maar ik stuurde hen ook af een toe een motivatieposter door. Ik deelde ook een playlist met hen op Spotify met muziek die mij altijd een goed gevoel geeft. Zij konden dan zelf liedjes naar mij doorsturen waarvan ze vonden dat die absoluut nog ontbraken op mijn lijst.
Ik heb het geluk van een warm nest, een ruim huis, een zonovergoten tuin en een vast inkomen. Mijn dochters kunnen mijn batterijen in sneltempo weer opladen en mijn man laat het toe dat ik bij hem even kan ontladen wanneer ik dat nodig heb. Ik heb alles wat ik nodig heb, maar ik ben toch blij dat het bijna vakantie is. Ik ben blij dat ik even digitaal zal kunnen afkicken, dat ik de verhalen van de mensen op onze camping zal kunnen ontdekken, dat ik (hopelijk binnenkort) weer een glimlach zonder mondmasker zal kunnen delen.
Marian Descamps, leerkracht chemie, bio en integrale opdrachten in 3 ASO en 3 STW.
Voor mij was het een schooljaar met vreemde wendingen ... Ik viel reeds uit eind september door een zware val met de fiets en een operatie aan de knie met een niet-evidente revalidatie. Daardoor zat ik al 3 maanden aan mijn huis gekluisterd want ik kon me niet verplaatsen. In deze periode miste ik de sociale factor en mijn fantastische klas waar ik titularis van was. Ik startte opnieuw met lesgeven in het derde trimester.
Naast mijn klassen en de collega’s heb ik het online lesgeven als positief ervaren. Dat was enorm grensverleggend. Nooit gedacht dat ik dat kon. Maar ik ben ook fier op de leerlingen zelf met de manier waarmee ze hiermee zijn omgegaan!
Het afgelopen schooljaar was heel vreemd, een wake up call? Door de corona werd er van de leerkrachten verwacht dat we online les konden geven (pre-teachen). We kregen tools aangereikt waar we nog nooit van gehoord hadden. Op het eerste moment zag ik die ommezwaai in 'les geven' niet echt zitten ... Met heel veel moed ben ik mij gaan verdiepen in vele mogelijkheden en dat heb ik ook tot een goed einde kunnen brengen. Flexibiliteit heb je als leerkracht zeker nodig ... À-la-cartelesgeven behoorde ook tot de mogelijkheden. Geduld is een mooie deugd ... Oefenen baart zeker kunst!
Ik denk dat de leerlingen Covid-19 in eerste instantie 'leuk' vonden ... Er was geen school! MAAR ... het duurde toch wat te lang ... Het was voor hen niet gemakkelijk om elke dag die zelfdiscipline te hebben om de livelessen te volgen en de opgegeven taken tot een goed einde te brengen. Ik ben zeker dat ze in het begin van de coronaperiode overstelpt geweest zijn met heel veel werk. De leerkrachten wilden toch hun best doen, niet? Maar chapeau aan de leerlingen voor de manier waarop ze dit vreemde trimester hebben beëindigd. Eigenlijk zijn zwakke leerlingen de dupe van deze coronatijd. De meest kwetsbare leerlingen konden op school hun taken vervolledigen of livelessen volgen. De opvoeders en het onthaal volgden hen nauwgezet op.
Wat geloof voor mij en voor de leerlingen in zo’n tijd betekent, kan ik moeilijk verwoorden. Zelf ben ik wel gelovig, maar ik bid niet in de klas.
Ik sta zeker stil bij de broosheid van het leven. Dit schooljaar heb ik dat voldoende ervaren. Maar onze leerlingen zullen daar ook lessen uit geleerd hebben.
De vele bezoekjes, kaartjes, telefoontjes en berichtjes tijdens mijn ziekteverlof waren hartverwarmend. Mijn verjaardag in mei was ook één van de mooiste en verrassendste van mijn leven. Het goede weer gaf mij voldoende energie om de coronatijd te overbruggen. En ook ... na regen komt altijd zonneschijn!
Ik zal wel heel content zijn dat de vakantie er is ... De werkdruk vond ik in de coronatijd enorm hoog ... Het onwetende/onbekende geeft mij toch veel stress. Als dat wegvalt en het schooljaar voor de leerlingen op een positieve manier eindigt, zal de vakantie een welgekomen periode zijn. De batterijen moeten worden opgeladen. Want wie weet wat het komend schooljaar brengen zal.