We werden ook verwend met een koekje en een drankje! Heel fijn. Het was een fijne, aangename namiddag. Ik was blij om enkele vrienden te zien en te spreken.
Warme groeten,
Ella Vanherweghe
Verslag van Lisa
Ik ben nieuwsreporter Lisa Planckaert en ik heb zelf beslist om mijn vormsel te doen. Ik was wat zenuwachtig omdat ik totaal niet wist welke opdrachten we gingen doen. Ik was blij toen ik al een paar bekende gezichten zag.
Vandaag moest een deel van de kinderen die hun vormsel ging doen naar de kerk gaan. Natuurlijk mochten de ouders niet mee binnen wegens corona. Toen ik binnenkwam in de kerk zag ik al een paar jongens en meisjes zitten. Ik ging bij Margot zitten. Wat was dat lang geleden dat ik haar nog eens had gezien! Het was heel spannend om voor de eerste keer samen te komen en opdrachtjes te doen in de kerk. We kregen ook een badge met onze naam op en ik speldde hem direct op mijn trui.
De pastoor verdeelde ondertussen de groepen met behulp van onze rechterschoen. Ik mocht samen met de rest van mijn groepje eerst meegaan met Dirk, de pastoor. We lazen daar samen het verhaal van Samuël. We baden het ‘Onzevader’ en daarna moesten we vraagjes beantwoorden over dat God je al eens had geroepen en wat je dan met die roep gedaan hebt.
Dan was er een speeddate. We zaten voor elkaar (op anderhalve meter afstand) en we trokken een badge met een verkeersbord op uit het mandje. We zochten het verkeersbord op in ons boekje en stelden de vraag die daarbij stond aan de persoon die voor ons zat. We waren klaar bij pastoor Dirk en gingen mee met Robby.
We maakten eerst een kringetje met stoelen. Daarna vertelde hij waarom de toren van de kerk een andere kleur baksteen heeft en toonde een paar foto’s van vroeger. Dan begon het echte werk. We gingen de oude toren beklimmen. Robby waarschuwde ons dat onze handen bij terugkomst waarschijnlijk een beetje vuil zouden zijn. Eerst wandelden we naar het grote orgel. Daar hadden we een mooi uitzicht op de kerk. Daarna moesten we door een smal gangetje wandelen tot we al aan het dak zaten. We moesten onder allemaal schuine houten daken wandelen tot aan de eerste, steile trap. De drie jongens van mijn groepje gingen eerst en daarna volgde de rest. Als we boven waren was er nog een steile trap en na die trap volgde er nog een laddertje. Als ik boven was moest ik op een klein oppervlak springen vlak naast een reusachtige klok. Het was fantastisch om dat eens in het echt te zien.
