Wat een jaar! Wat een jaar!
Met zoveel Covid-19-gevaar.
Het historisch jaar 2020 is voorbij,
gelukkig maar voor jou en mij.
Wie had het nieuw normaal verwacht,
met afstand, masker en handgel, … nooit gedacht!
Maar in het nieuwe jaar komen we uit ons kot.
Daarvoor gaan we vaccineren als zot.
Dus … nog even op de tanden bijten
en dan gaan we ons helemaal smijten!
Zusters en broeders in het geloof
Mijn rijmpje is ten einde, maar mijn nieuwjaarsbrief nog niet. Precies één jaar geleden stond ik hier voor de allereerste keer. Het was met een heel klein hartje. Voor de eerste keer pastoor zijn, voor de eerste keer werken in een pastorale eenheid. Wat zou er mij allemaal overkomen?
De aanstelling op 5 januari was hartverwarmend! Het was een heel mooi welkom. Onvergetelijk!
De dagen erna stond ik evenwel met beide voeten op de grond of beter gezegd in de moddergrond. Je moet je weg zoeken in een compleet nieuwe taak. Je hebt geen ervaring. Je weet niet wat er zich allemaal achter de schermen afspeelt. Bovendien werd ik geconfronteerd met heel wat problemen, waar ik soms ook niet meteen een oplossing voor had. En na een dikke twee maanden viel alles stil door Covid-19. Ik had niet eens de gelegenheid gekregen om mensen te leren kennen. Bovenop dit alles moest ook de kerk van de Kappaert onttrokken worden aan de eredienst. Ook dat is geen pretje. Waar ik kom, moet ik het licht uitdoen. De laatste priester-leraar in het college van Ieper, de laatste nationale proost van KSA en KLJ, … hopelijk ook niet de laatste pastoor in Zwevegem. Ik zou niet graag zo de geschiedenisboeken ingaan, ook al ben ik aardig op weg, maar ja … dat heb ik nu eenmaal niet in de hand.
Was 2020 op heel wat vlakken een ‘annus horribilis’, we geven niet op en laten de oren niet hangen! We doen voort, hoe moeilijk ook. Gelukkig waren er ook lichtpuntjes in het afgelopen jaar en daar trekken we ons aan op!
Er zijn heel wat mensen die mee de schouders steken onder onze kerkgemeenschap en dat is héél fijn! Dank u wel daarvoor!
Dankzij de herstellingswerken door de gemeente en heel wat helpende handen, kon ik tijdens de eerste lockdown verhuizen naar de pastorie. Ook hiervoor: een grote dank u wel!
Zorgde het coronavirus ervoor dat het openbaar leven voor een groot stuk stil viel, het kreeg het kerkelijk leven niet klein. In 2020 is er toch heel wat gebeurd.
Kerk&Leven, beter gekend als het parochieblad, werd opgefrist.
We hebben een buurtwerking opgezet, waardoor er af en toe post in elke Zwevegemse brievenbus kan vallen.
Het secretariaat kreeg nieuwe uren en nieuwe gezichten.
Er werd ‘grote kuis’ gehouden in de kerken. De boenwas bracht een fijne geur en kleur. De kerkfabrieken zorgden voor het nodige onderhoud en herstellingswerken.
Er is een misdienaarswerking opgestart en mee dankzij het promofilmpje zijn er intussen 16 enthousiaste misdienaars.
Door een digitale revolutie werd onze pastorale eenheid bij de tijd gebracht met een nieuwe website, een Facebookpagina, een nieuwsbrief én een livestream van onze vieringen.
Er waaide een nieuwe wind door de vormselcatechese. Met een vast programma en een keuzeprogramma, doen we niet alleen een sterk aanbod maar zijn we ook heel flexibel en afgestemd op het leven van onze jongeren en hun gezin.
‘Onze shop’ kreeg, na de sluiting van de Kappaertkerk, een nieuwe thuis. Er is een werkgroep gevormd om ‘Onze shop’ verder te dragen en uit te bouwen. Ondertussen vond al heel wat tweedehandskledij de weg naar kerk van Knokke én naar een nieuwe eigenaar.
Op 1 november startte Robby als nieuwe parochieassistent in onze pastorale eenheid. We zijn héél blij met deze grote aanwinst, die ondertussen ook al in het Woonzorgcentrum de handen uit de mouwen stak.
En tot slot mag ik ook de Verbroederingsfeesten niet vergeten. Ja, dat was een toppertje. Ik leg mijn handen samen dat de jongens en meisjes van de Chiro, de KSA en KAJ daar mee de schouders onder gestoken hebben. Crème van gasten! Een volgende editie komt er zeker en als corona ons verlaat, gaan we samen op weekend in de abdij van West-Vleteren. We gaan er verbroederen, ook met de paters. Dit is nog nooit gebeurd in de geschiedenis van de Sint-Sixtusabdij.
Wat het nieuwe jaar 2021 ons nog allemaal zal brengen, dat weten we niet, maar we hopen toch een aantal zaken – nieuwe zaken ook – te organiseren.
Een tweede editie van de Verbroederingsfeesten en Reveil mogen jullie zeker verwachten. Als er geen nachtklok meer is, komt er een middernachtmis met Kerstmis.
In januari zal er ook een nieuw team starten in onze Pastorale Eenheid, want het mandaat van het huidige team is ten einde.
Mijn drie accenten (een warme kerkgemeenschap, de zorg voor de zwaksten én de jongeren) die ik vorig jaar aankondigde, zal ik ook dit jaar aanhouden.
En uiteraard blijft Jezus de rode draad in mijn leven en werk. Mijn geloof hangt niet vast aan een hoop stenen en ook een virus krijgt het niet dood. Hopelijk is dit ook zo bij jullie en mogen we elkaar spoedig terugzien in de eucharistievieringen, ten huize van of op een andere plaats.
We mogen vertrouwen op de Heer! We mogen hoopvol naar de toekomst kijken! En hopelijk beseffen we, dankzij Covid-19, waar het echt om draait in het leven. We hebben mekaar nodig! We moeten er zijn voor mekaar. Een knuffel of iemand die zegt ‘Ik zie u graag’ of ‘Ik heb u graag’, is veel meer waard dan een duur cadeau. En zo wordt God opnieuw mens in onze wereld!
En mijn nieuwjaarsbrief … die sluit ik af zoals het hoort:
Zwevegem, 1 januari 2021.
Jullie kapoen
pastoor Dirk
