PAASZONDAG IN ZWEVEGEM … UIT DE MAILBOX VAN PASTOOR DIRK
Terug van een wandeling, toch zo’n 9000 stappen. Even de kerk binnengegaan, ik had het nodig … het deed ook goed! Het tweede jaar Pasen ‘à la Corona’. Je mist wel de familiebanden die op die dag altijd extra werden aangetrokken en gekoesterd. Daarom ga ik straks wat strijken en koken, dan verzet ik mijn zinnen en stopt het gepieker wat!
Gisteren – met mondmasker aan – toch even langs geweest bij een vriendin, die haar man verloren heeft. Ze kan het gemis echt niet plaatsen en vindt haar draai niet. Zelf heeft ze dan nog wat lichamelijke kwaaltjes die haar al een tijdje hinderen. De mooiste attentie gisteren was het feit dat ik er was, naar haar luisterde en zelf de grappige, leuke anekdotes uit mijn leven vertelde … Ik zag ze plots LACHEN en … echt op dat moment kwam er een zonnestraaltje piepen! Is Pasen dan echt Nieuw worden? Een fijn Paasfeest! (GS)
Paaswens Pater Roger Ponsele (uit Gullegem afkomstig, maar woont in El Salvador)
‘Vandaag is het een dag van hoop en vertrouwen. Onze heilige bisschop Romero had een bijzondere zin om dit uit te drukken: “We zijn niet op weg naar de dood, maar naar het volle leven. We zijn niet gedoemd om te mislukken, maar om alle onheil te overwinnen!!!” Zalig en gelukkig Pasen!’
De heilige bisschop Romero (1917-1980).
En toen werd het Pasen …
De Goede Week … Suzanne trok het rolluik in de keuken op en merkte dat een voorjaarszonnetje haar uiterste best deed om de dag uitbundig te verwelkomen …
Suzanne nam zich een kop koffie en doorbladerde de krant, eigenlijk helemaal niet aandachtig, want ze voelde zich al een poosje niet goed in haar vel.
Mijmerend dacht ze aan enkele maanden terug. Haar lieve echtgenoot Ward was afgelopen jaar in september overleden na een drie jaar slepende ziekte. Het was een heftige tijd geweest voor Suzanne. Haar twee kinderen sprongen wel eens bij, maar die hadden intussen een eigen gezin. De ene zoon woonde intussen ook wat verderop. Suzanne wou zeker zo lang mogelijk thuis zorgen voor Ward, wat haar ook gelukt was. Hij stierf thuis in haar liefdevolle armen.
Ward leed veel pijn en was op den duur ook niet de gemakkelijkste en dankbaarste persoon om in huis te hebben. Daarbij lieten ook familie en vrienden Suzanne wat in de steek. Hun bezoek was niet meer aangenaam, want Ward was onbewust lastig.
Suzanne was altijd een bezig bijtje geweest. Zelfs toen ze nog ging werken kon men in heel wat verenigingen op haar vrijwillige, helpende hand rekenen. Ze straalde erbij! Thuis had ze altijd voor Ward en haar twee kinderen een liefdevol, warm en gezellig nest gecreëerd.
Als mantelzorger moest ze het vrijwilligerswerk staken. Dagelijks had ze hulp van een thuisverpleegkundige en wekelijks kwam een poetsvrouw, zodat het toch wat netjes bleef.
Suzanne kende vrij veel harde, zware momenten maar ze ging door. Ze nam het kruis op haar schouders en ging vooruit!
Die woensdag in de Goede Week zag ze boven haar paasversiering staan. Zoveel jaren was haar woning heel creatief benaderd geweest! Je kon bij het binnenkomen meteen zien welk seizoen we waren. Nu had ze er echter geen zin meer in. Ze wikkelde het stenen paaskuikentje weer in wat papier en sloot de oude kleerkast op zolder.
Toen ze wat boodschappen had gedaan, sprak de nieuwe buurvrouw haar aan en vroeg of het mogelijk zou zijn op Paaszaterdag een dagje op hun 10-jarig dochtertje Emma te passen. Suzanne stemde nogal rap toe en toen ze ’s avonds in haar zetel zat, sloeg de twijfel wat toe. “Zou dit wel lukken? Wat ging ze de ganse dag met dat meisje doen …?“
Het werd zaterdag. De zon scheen al in de vroegte. Opgewekte Emma arriveerde en taterde er maar op los. Verhaaltjes van op school, verhaaltjes van in de balletles, verhaaltjes van bij haar oma en opa …. Toen mocht ze van Suzanne voorstellen doen hoe ze de dag gingen doorbrengen.
Eerst gingen ze samen naar een tuincentrum. Ze kochten daar wat frisse, kleurige voorjaarsbloeiers … Al snel was de voortuin en de inkom omgetoverd in een kleurig lentetafereel, net alsof het uit de boekjes kwam. Ze hadden veel gepraat, gelachen en enorm genoten van samen bezig te zijn!
Dan bonden ze de schort voor en stelden een lekker, eenvoudig paasmenuutje samen. Ze bakten paascakes die ze dan later aan wat buren uitdeelden met een Paaswens van Emma “Doe wel en zie niet om“. Een wijze meid, die Emma …
De dag werd afgesloten met paar gezelschapsspelletjes, oergezellig!
Moe maar voldaan kroop Suzanne die avond in bed met een totaal andere ingesteldheid …
Met Pasen ging ze naar de mis op haar paasbest. Ze zat naast een prachtig bloemstukje en werd geboeid door de schoonheid van een narcis, net of dat bloempje met opgeheven hoofdje knipoogde naar haar.
Na de mis keuvelde ze nog gezellig met vriendinnen van weleer en maakte ze weer plannen om samen iets te doen.
Sindsdien is Suzanne weer vrij actief. Ze vergeet Ward niet, maar ze blijft erin geloven dat ze van dat verdere leven nog iets boeiends en moois kan maken. Ze kreeg de kracht de zware steen weg te rollen, op naar iets nieuws.
Sindsdien is terug haar huis gehuld in wat het seizoen brengt. Ze heeft haar deur opengelaten, het hart niet op slot gedaan en de echte vrienden komen terug.
“Pasen is blijven geloven dat na elke nacht, hoe donker ook, een nieuwe Morgen komt. Na elke winter, hoe koud ook, komt er een nieuwe Lente!“ ZALIG PAASFEEST ! (G.S.)
Om te bezinnen:
Voor dag en dauw ging Maria op weg,
– weg van de vrienden –
op weg naar de plek
waar haar pijn, haar gemis
was neergelegd.
Voor dag en dauw,
nog voor de dag zijn mogelijkheden kon onthullen,
was ze bij de plaats van haar verdriet.
Ze zag leegte, een zwart gat.
Ze stond,
ze onderging,
elk zintuig open,
ze luisterde diep.
Ze hoorde stemmen:
“Het is niet hier dat je moet zijn;
het is niet hier dat je je liefde ontmoet;
het is niet hier dat je te leven hebt.”
Maria keerde zich om – de rug naar de leegte.
Een tuin vol leven lachte haar toe.
Een mens sprak haar toe,
Hij noemde haar naam.
En ze begreep.
Ze voelde dat leven sterker is dan dood en pijn,
dat liefde leeft, over de grenzen van de dood.
Haar hart gloeide.
Ze liep terug,
terug naar de vrienden,
om die warmte, die vreugde, dat leven
voor hen uit te zingen.
Het was dag geworden, volop dag.
(Ida Guetens)
Om te bidden:
God van Liefde en Leven,
Wij bidden om het licht van Pasen:
licht voor heel de wereld,
nieuw licht voor hen die niet meer hopen,
nieuw geloof voor wie zich neerlegt bij wat onmenselijk is,
nieuwe liefde overal waar de aandacht voor elkaar verflauwt,
nieuwe ogen voor al wie uitgekeken is op mens en wereld.
Om licht, bidden wij,
overal waar duisternis en dood
het leven hebben aangevreten
en zo Uw schepping doen wankelen.
Om het licht van Jezus bidden wij,
dat Hij mag opstaan in elk van ons. Amen.
