We willen niet klagen over het weer, want we konden droog naar binnen en naar buiten. Er waren geen corona-maatregelen meer, dus het was weer een beetje gewoon: een feestelijke eucharistieviering met vormsel tussen Pasen en Pinksteren. Het mag gezegd worden dat het feestelijk was: de kerk was mooi versierd, de foto’s van de lachende kinderen prijkten tussen de pilaren, de nieuwe regenboog met alle namen van de kinderen stond te schitteren onder het altaar. En de mooie bloemen maakten het af.
Met het intredelied “Er brandt een licht in mij” kwamen de vormelingen binnen met een witte brandende kaars. Onze vormheer, Piet Capoen, werd verwelkomd en het werd onmiddellijk duidelijk dat hij zijn naam alle eer aan doet, want toen een vormeling vroeg of hij hen wilde vormen, antwoordde hij NEEN…
Het Pinksterverhaal werd met het nodige enthousiasme en vuur voorgelezen door een paar vormelingen. De geloofsbelijdenis en de zalving waren dan weer de vurige momenten in de viering.
Bij de hernieuwing van hun doopbeloften, gingen de vormelingen één voor één bij de doopvont staan en toonden door een kruisteken met wijwater dat ze nu zelf verantwoordelijk zijn voor hun geloof in God, Jezus, de Geest en de Kerk. Daarna werden ze gezalfd door onze vormheer. Ze kwamen naar voor met hun tochtgenoten, de mensen die hen nabij zijn, met hen op weg gaan in hun “gelovig“ leven.
De voorbeden stonden in het teken van de symbolen die ze gedurende het jaar hadden mee gekregen in hun EHBG-zakje. Op het einde van de viering was er ook nog het dankmoment waar de ouders door hun kind bedankt werden voor het geduld dat ze al aan de dag gelegd hadden tijdens die 11 jaren, omdat ze hen lieten nadenken over de weg die ze zouden gaan… De kinderen gaven hun ouders een huisje met een theelichtje met de vraag om het een speciale plaats te geven in hun huis zodat ze niet zouden vergeten dat ze geroepen zijn om het vuur van de Geest door te geven en zo de wereld beter te maken, ook al is het maar een heel klein beetje.
Er was ook een dankwoordje voor het koor.
Lieve mensen van het koor en Sandy, Bij onze eerste gezinsvieringen van dit jaar was Yvon er nog bij. Dat het zo snel zou veranderen, had niemand zien aankomen. We beseffen dat het niet allemaal zo evident was en willen jullie echt bedanken dat jullie er toch weer zijn om ons te ondersteunen. We doen wel altijd ons best maar toch … Met jullie steun en enthousiasme klinkt alles hier veel mooier.
In de hoop dat de kracht en de verbondenheid die er gegroeid is tijdens het catechesejaar mag uitgedragen worden, zongen we als slotlied: Love, shine a light…. Daarna praatten we nog even verder in de school op de receptie bij een glaasje en een chipske.
En we sluiten af met een verhaaltje van Piet Capoen op een koffiekransje van pastoors: Een pastoor had een probleem: hij had duiven in de kerk en kreeg ze niet buiten. Een andere pastoor had een oplossing. Hij zei : “Laat ze dopen, hun eerste communie doen en het vormsel en je ziet ze niet meer terug! Een doordenker!
En dit waren onze gevormden: Livio Bellanti, Ann-Sophie Brams, Lawrence Catry, Esther Devos, Jens Groensmit, Ziggy Van Humbeeck, Emma Michel, Len Vandeneede, Matheo Van den Borre, Amber Van Everbroeck, Amber Spruyt, Arne Schoonjans, Bram en Kaat Van Nieuwenborgh, Inea Van Roosbroeck- Van Mulders, Arthur Wyns en Giulia Apers, Elodie en Felix Carrette, Luca en Maylie Casseau, Joren De Breucker, Elisabeth Deckers, Shana Geubels, Ferre Herpol, Eliana Triolo, Kiara Verdeyen, Kjell De Visscher, Thomas Vuylsteke en Jisse Walravens
Linda Van Den Spiegel
