Omgaan met rouw en verlies

Iemand verliezen is steeds een intense persoonlijke ervaring.  Hoe je een verlies ervaart, wordt door vele factoren bepaald.  Je eigen relatie met de overledene, de leeftijd waarop je de geliefde verliest, je eigen levensomstandigheden, je persoonlijke ervaringen.  Dit maakt dat voor ieder persoon rouwen anders is.  Wat wel steeds opnieuw blijkt:  rouwen kan je moeilijk alleen.  Als parochie/ federatie willen we daar oor en oog voor hebben.

Met een nijpend priestertekort is het zeker niet vanzelfsprekend dat een pastoor deze hem van oudsher toevertrouwde taak ten volle kan opnemen. Gelukkig worden ook leken bereid gevonden die taak mee op te nemen. Zij willen er staan voor jou, voor een gesprek. Geen professionele hulp, maar mensen die kunnen luisteren, mensen die ondersteunend nabij willen zijn.

Maak de vergelijking met een wandelstok. De stok wordt gebruikt voor de wandelaar die steun nodig heeft. Maar het is de wandelaar die de weg bepaalt, de wandelstok volgt. Wandelaar en stok raken zo op elkaar ingesteld dat er een harmonie ontstaat tussen beiden. “Ik ben niet groter, niet sterker dan jij en ik kan niet zoveel”, zegt de wandelstok, “ik ga maar een eindje met je mee. Je hoeft niet alleen te vechten…”

Contact: tel. 03 651 64 72.