Angst en schrik
Angst en schrik, wij zijn er nooit zonder.
In onze dagen zijn we begaan met de vrees voor een nieuwe Wereldoorlog en de instandhouding van onze aarde.
Conflicten op kleinere schaal overspoelen onze samenleving.
Er zijn meer dan genoeg kandidaten om zich te ontpoppen als dictators waaraan de geschiedenis een onzalige herinnering bewaart.
In zijn gewone beeldspraak voorzegt Jezus het aan zijn toehoorders: ‘Er zullen tekenen zijn, je zult ze gewaar worden aan zon, maan en sterren en ook op aarde zal er natuurgeweld zijn’.
Het is gewoon een beschrijving van de actuele toestand, een verhaal over de menselijke situatie.
Maar of de mensen radeloos zijn om wat de aarde zal overkomen, is een andere vraag.
Ze zijn het zodanig gewoon geweest dat alles weer op zijn pootjes valt en het oude ritme her-neemt.
Het is wellicht daardoor dat de mensen het nog niet gaan besterven en nog niet uitkijken naar de komst van de Mensenzoon.
Het kerkelijk jaar is geëindigd met een tekst over geweld en verwarring, het begint er ook mee.
Er zijn dus redenen genoeg om de woorden van de Heer ter harte te nemen: ‘Hef uw hoofden omhoog en raak niet afgestompt.’
Duizendmaal reeds hebben we die woorden van de Heer gehoord en de mensen gaan gewoon verder met wat zij noemen: ‘feest vieren, zich amuseren, dag en nacht’.
Het enige wat verandert zijn de namen die men aan ‘het feestje’ geeft.
Het is de gewoonste zaak van de wereld, een feestje bouwen, en ondertussen de grote massa laten vergaan van de miserie, er zich niets van aantrekken dat zoveel mensen honger lijden en dat God niet bemind wordt.
De kans is maar al te groot dat we de waarschuwing van Jezus aan ons laten voorbijgaan en dat we onverhoeds getroffen worden, het kan waar ook ter wereld gebeuren. Het is niet alleen een oproep om voor onze wereld te zorgen, het is ook een verwittiging voor elk van ons, ons leven kan voorbij zijn, weg zijn en we verdwenen zonder afscheid genomen te hebben, onvoorbereid voor het allerbelangrijkste.
De dood staat altijd klaar.
Ik denk dat het daarom is dat we bij de aanvang van de advent zo een zware teksten over ons krijgen.
We bereiden ons voor op het mooie feest van Kerstmis, de etalages worden gevuld en klaargemaakt.
De grote vraag is of we persoonlijk klaar zullen staan.
De Heer heeft er blijkbaar een pessimistische visie over.
Hij kan ons niet genoeg aansporen ons niet te laten verrassen en klaar te staan voor het aangezicht van de Mensenzoon.
Dat aangezicht zou wel eens de grootste verrassing kunnen zijn.
Misschien hebben we geen figuur te verwachten met keizerachtige allures, zoals er tegenwoordig nogal wat op de markt zijn.
Ik denk dat het een verrassende verschijning zal zijn, eerder een kind, een eenvoudig, machteloos kind.
En dat in zulk een eenvoudig kind alles wat de wereld zal overkomen, overtroffen wordt, dat zal wel de grootste verrassing zijn.
Het is goed dat we onze ogen en oren goed openen, er staat ons veel te wachten.
Het is nodig dat we alle kansen benutten, we leven tenslotte maar één keer.
Het is broodnodig dat we eindelijk ons laten grijpen door wat de Heer ons zeggen wil, het zal ééns de laatste keer zijn, dan hebben we toch nog eens de kans de woorden van de Heer niet gemist te hebben.
Evangelieteksten zijn vaak moeilijk, ze zijn ook niet als ontspanning bedoeld.
Maar ze zijn altijd te begrijpen en te vatten, zo niet zou de Heer ze niet tot ons hebben gesproken, het is niet zijn gewoonte vergeefse moeite te doen.
Dat verwacht Hij ook niet van ons.
Er worden ons weer nieuwe kansen geboden.
Ze moeten ons niet bang maken, de Heer geeft ons de mogelijkheid stand te houden.
Voor zijn aangezicht zal het goed zijn, want daar zal het spoedig Kerstmis zijn, het kan een heel ander Kerstfeest worden dan we gewoon waren, de Heer heeft immers vele mooie verrassingen voor ons gereed.
Ik wens ze u alvast toe.
Luc De Baene
