GEZINSVIERING DOOPSEL VAN DE HEER
Ondergedompeld in liefde om samen op weg te gaan
Christen zijn betekent gedoopt zijn. Een keuze die voor ons werd gemaakt door onze ouders.
Een keuze, voor de meesten onder ons, voor het leven.
Ook al ligt er bij velen een laagje stof op, of is het serieus vervaagd, ergens blijft het ‘gedoopt zijn’ toch waardevol.
Veel mensen die gedoopt zijn zie je haast nooit in een viering of in een kerk.
Maar toch stralen ze op hun manier de liefde van God uit in de maatschappij.
Door medemensen te helpen, een luisterend oor te bieden en zoveel meer.
Dit mogen we toch ook niet uit het oog verliezen!
Wij kozen voor de voorbije gezinsviering heel bewust voor het samen vieren, samen beleven van wat God met ons in petto heeft.
Resoluut trokken we de kinderen die dit jaar hun Eerste Communie doen over die drempel aan de kerkdeuren, samen met hun ouders.
Een instapviering voor de kleintjes en een klein beetje herontdekken van het geloof voor hun ouders.
En ook de vormelingen waren goed vertegenwoordigd, zij gaven stem aan de woorden van God.
Iedereen werd gemotiveerd in voorbereiding op deze viering om thuis een kei te zoeken en daar hun naam op te zetten, al of niet met versiering erbij.
Dat viel bij de meesten niet in dovemansoren en we zagen de mooiste creaties verschijnen.
Heel waarschijnlijk waren dit fijne momentjes bij die kinderen en jongeren!
Gezellig aan de keukentafel, al of niet met hulp, de naam die in de palm van Gods hand staat geschreven overbrengen op een kei.
Het doopsel van de Heer slingerde als een rode draad doorheen de viering.
Over hoe waardevol elke gedoopte is in de ogen van God.
Hij laat niemand onberoerd of in de steek, ongeacht hoe wij mensen ons leven invulling geven.
Ook dit werd aan jong en minder jong als boodschap meegegeven: “Gedoopt zijn ben je niet voor even, maar voor het leven!”.
Als we falen is God er om ons weer de weg te wijzen.
Als het ons voor de wind gaat, dan knipoogt God eens naar zijn geliefde creaties.
En bij ziekte of tegenslag, ook dan is Hij er om ons de kracht te doen hervinden om door te zetten.
Is dit niet de kracht van dat prachtig sacrament dat het doopsel is?
Gratuit ons door God gegeven om Hem op het spoor te komen, als een gave waar wij mee aan de slag kunnen, als leerling van Jezus.
Rond de doopvont werd dit aan de jongsten duidelijk gezegd: zorgen dat een ander het ook goed heeft.
Dat wij een vriendelijk woord over hebben voor onze medemens.
Dat we anderen graag zien, voor hen een lichtje mogen zijn!
Maar ook: een ander eens in het licht zetten!
Ook dat is iets wat ons bij het doopsel werd meegegeven: met het licht van de paaskaars werd immers de doopkaars ontstoken.
Daarbij de kersverse gedoopte in het licht zetten!
En de tweede opdracht werd een feit: iedereen moest thuis navragen om de doopkaars uit de kast te halen en kort te ontsteken.
Het als gezin daarbij kort even stil maken…
De ouders waarschijnlijk terugdenkend aan het doopsel van hun kind, hun zoon of dochter volop vragen stellend over dat unieke moment.
Waarom de keuze van de naam?
Waarom de keuze voor het doopsel?...
We kunnen er ons de gesprekken levendig bij voorstellen!
Gehoor geven en eerlijk antwoorden op die ontwapenende vragen van hun kids, is dit geen handen en voeten geven aan de liefde van God?
Het doopsel doet ons inderdaad anders leven, ook al beseffen we dit soms niet meer.
Gedoopt zijn – bron van christen zijn.
Dat verfrissende water waar we ook in de Paasnacht weer mee ondergedompeld zullen worden.
Een badje van liefde waaruit wij de energie halen om verder met mensen op weg te gaan, want alleen zijn we te klein en te bang.
Erwin Roosen schreef er een prachtige bezinning over:
Toen ik gedoopt werd heb je mij dezelfde liefdesverklaring toegefluisterd als toen bij Jezus, God: ‘Jij bent mijn kind, van wie ik heel veel hou en in wie ik vreugde vind. Van kop tot teen heb je me toen ondergedompeld in jouw vriendschap.
Helaas is dat in mijn leven niet altijd te zien!
Laat mij daarom opnieuw met heel mijn hart geloven in jouw liefde.
En help mij om het stukje aarde waarop ik leef steeds meer hemels te maken.
De keitjes in de doopvont, stille getuigen van namen, geschreven in de palm van Gods hand.
Daar kunnen ze nooit uitgewist worden.
Een vriend voor het leven…
Sylvia Bekaert
