Norbertus, van hogere clerus tot ‘naakte’ volger van Jezus
Norbertus vertoeft graag in hogere kringen, maar een incident met de Duitse keizer brengt in hem een ommekeer teweeg. Hij weigert een lucratieve bisschopsbenoeming.
Twee, drie jaar lang studeert hij, denkt na en bidt. Hij zoekt mensen op die hem inspireren. Uiteindelijk verkoopt zijn bezit en geeft het geld aan de armen. Norbertus wordt één van de actiefste personen in de kerkelijke hervormingsbeweging die in de 11de eeuw haar volle kracht gevonden had, de Gregoriaanse Hervorming.
Naakt wilde hij de naakte Christus volgen. Dat was zijn ideaal en dat van zijn volgelingen. Maar aanvankelijk is hun leven zo hard dat velen het niet overleefden. In 1120 vindt Norbertus in het dal van Prémontré een geschikte plek voor een nieuwe religieuze orde. Op kerstnacht 1121 leggen de eerste Norbertijnen hun professie af.
Van daaruit rezen de stichtingen als paddestoelen uit de grond, ook in onze streken. Denk onder meer aan Leffe, Averbode, Postel, Grimbergen. Na de stichting van de orde te Prémontré zette Norbertus zijn preektochten verder. Zijn vriend Hugo van Fosses, die een groot organisatietalent bezat, zorgde voor de verdere uitbouw van het norbertijnerleven en van de structuur in de orde.
In 1126 werd Norbertus het ambt van aartsbisschop van Maagdenburg toevertrouwd. Hij hervormde de kloosters en gaf de zielzorg zoveel mogelijk in handen van zijn eigen orde.
Toen er in 1130 een scheuring in de Kerk ontstond door de dubbele pauskeuze van Innocentius II en Anacletus II ging hij een grote rol spelen in de rijkspolitiek. Norbertus wist de reguliere koorheer Innocentius II als paus te doen erkennen in Duitsland.
De Rometocht in 1132-1133, bedoeld om Innocentius in Rome aan de macht te brengen, Anacletus te verdrijven, werd hem fataal. Na een ziekbed van meer dan drie maanden overleed Norbertus, pas vooraan in de vijftig, op 6 juni 1134.
Vrede brengen in de verscheurde feodale wereld, was een van zijn grote bekommeringen. Daarbij hield hij de gerechtvaardigde belangen van de Kerk en de paus voor ogen.
Wat de Kerk in ieder geval van Norbertus heeft gekregen en bewaard is de combinatie van een apostolaat met een leven in gemeenschap, soberheid en gebed. Norbertus wist bij zijn hervorming van de reguliere kanunniken ook leken - mannen en vrouwen - te betrekken om zo samen één kerkgemeenschap te vormen.
