“Ik noem het ‘kaarsjesliefde’, een manier om pelgrimerend onderweg te verbinden met mensen die het moeilijk hebben."
Toen ik pas afgestudeerd was aan de universiteit, vertrok ik op pelgrimstocht. Tijdens mijn studies was ik erg ziek geweest. Met mijn diploma in handen besefte ik dat ik een overgangsfase nodig had tussen die moeilijke tijd en de start van het werkleven. Daarom vertrok ik te voet vanuit België naar Santiago de Compostela. Het enige wat ik bij mij had, was mijn rugzak met daarin drie onderbroeken en twee T-shirts. Ik wandelde alleen en logeerde vaak bij mensen die ik niet kende. Als pelgrim ben je kwetsbaar, maar dat maakte tegelijk zoveel mensen onderweg me hielpen. Die kwetsbaarheid verricht soms ook kleine wonderen: vaak logeerde ik slechts één nacht bij mensen en toch durfden ze hun levensverhaal aan mij te vertellen.
Vrij in het begin van mijn eerste pelgrimstocht kreeg ik slecht nieuws: Eline, een kotgenote van mij, was plots overleden. Dat telefoontje kwam hard binnen … Tal van vragen maalden door mijn hoofd: ‘Moet ik terugkeren?’ ‘Moet ik op die begrafenis zijn?’ Tegelijk wilde ik die tocht, die voor mezelf heel belangrijk was, ook daadwerkelijk volbrengen … Uiteindelijk besloot ik om te blijven, maar me op een andere manier ook verbonden te voelen met mijn vrienden thuis en met Eline: ik zou in elke kerk onderweg een kaarsje branden. Het was voor mij een manier om Eline te dragen onderweg en om dat verdriet er te laten zijn. Het gaf me ook het gevoel dat ik zo met mijn vrienden thuis mee kon rouwen.
Onderweg maakte ik van elk kaarsje dat ik brandde een foto en stuurde die naar Elines ouders en onze vrienden … Ik deelde de kaarsjes op den duur ook in mijn dagboekjes op Instagram. Daardoor kreeg ik steeds vaker reacties van mensen die vroegen om ook voor hen een kaarsje te branden. Zo werd dat kaarsje, dat ik oorspronkelijk alleen voor Eline brandde, onbedoeld ook een liefdevolle intentie voor alle mensen die het konden gebruiken. Ik heb het ‘kaarsjesliefde’ genoemd: een manier om onderweg te verbinden met mensen die het moeilijk hebben. Om nadien te blijven inspireren, maakte ik een theatervoorstelling waarmee ik door Vlaanderen trek: kaarsjesliefde speelt daar een grote rol in.
Ondertussen heb ik de pelgrimsmicrobe te pakken: ik stapte niet alleen tweemaal richting Compostela, maar ook al tweemaal richting Assisi, telkens met ‘TAU – franciscaanse spiritualiteit vandaag’. Een keer met de grote staptocht van Sant’Urbano di Narni naar Assisi en afgelopen zomer een deeltje van de Tau-pelgrimsestafette: een wandelestafette die in 2021 in Leuven is gestart en in 2026 in Assisi moet aankomen. Samen met twee medepelgrims, Anne en Annemie, wandelde ik een week in Italië, van Susa naar Alba.
Dat was een andere pelgrimservaring dan mijn vorige tochten: de afstand was korter en het contact met ons drieën intens. Het samen op weg zijn van ’s morgens tot ’s avonds met twee medepelgrims was soms een oefening in het zoeken naar compromissen waarbij iedereen zich gerespecteerd en goed voelde, en daardoor leerzaam om te ontdekken waar mijn grenzen lagen en waar die van anderen. We hebben hierover diepgaande en soms confronterende gesprekken gevoerd, die ons als mens rijker maakten. Maar we hebben ook vooral veel leuke momenten meegemaakt: de gezamenlijke duik in de Po-rivier of het opnemen en samenstellen van filmpjes die dan op Instagram verschenen. Ik vind het estafetteconcept, om samen met vele andere pelgrims elk een deeltje van die weg naar Assisi af te leggen, heel verbindend. Ik kijk ernaar uit om de fakkel door te geven!
Pelgrimeren is voor mij een hoopvol gebeuren: met elke stap groeit het besef dat er ontzettend veel goede mensen in de wereld zijn. Al die momenten van authentieke, kwetsbare ontmoetingen waarin geluisterd werd, onderdak of eten zomaar werden aangeboden. Ik zou iedereen een pelgrimstocht gunnen om van die levenservaring te proeven: kwetsbaar en eenvoudig onderweg zijn om opnieuw in contact te komen met jezelf, de ander en hetgeen je overstijgt.
Eva van de Velde
Lees meer in ‘Relevant’.
Abonneren kan via abonnementen.relevant@otheo.be.
Info op www.relevant-bisdomantwerpen.be. Een abonnement kost 45 euro. Een los nummer kost 15 euro. Met een steunabonnement van 75 euro steek je ons een hart onder de riem. Een los nummer kost 15 euro.
Info op 03 210 08 30.
