|
Habemus papam. In interviews met de media, op de foto de VRT, die hem naar zijn mening kwamen polsen, toonde bisschop Johan Bonny zich verheugd over de keuze van kardinaal Prevost tot paus Leo XIV. Zijn eerste woorden ‘vrede zij met u’ leest hij als een programmaverklaring. Hij hoopt ook dat de nieuwe paus in de voetsporen van zijn voorganger zal treden en zal oogsten wat Franciscus zaliger zaaide. Tijdens een dankviering op 25 april in de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal, na het overlijden van Franciscus, dankte onze bisschop hem reeds voor zijn aanstekelijk(e) voorbeeld en getuigenis, en voor zijn sterke inzet op een Kerk als een groot netwerk waarin diverse gemeenschappen, culturen en tradities hun plek moeten vinden, zonder dat het net scheurt. “Paus Franciscus verschool zich niet op veilige oevers. Hij bleef niet binnen bij slecht weder. Hij had geen schrik van werkmanskleren. Neen, hij trok naar buiten, naar de ‘periferie’ zoals hij zelf zegde, om mensen nabij te zijn. En om daarbij de vreugde en de hoop niet te verliezen, zoals hij schreef in ‘De vreugde van het Evangelie’ of ‘De vreugde van de liefde’. Om daarbij niemand uit het oog te verliezen of uit te sluiten, zoals in ‘Fratelli tutti’. En om vooral barmhartig te zijn, zoals in ‘Misericordia et misera’.” (Nathalie Milio)
|
De Bijbel heeft iets met jonge mensen. Te beginnen met de jonge Adam en Eva in het paradijs. Of de jonge Mozes die zijn volk verdedigt. Of de jonge David die de reus Goliat verslaat. Of de jonge Jesaja die zich nog veel te jong voelt om profeet te zijn. Of de jonge Maria over wie de Geest neerdaalt. Of de jonge Jezus die als kind alleen in de tempel achterblijft. Telkens opnieuw maakt God een nieuw begin. En daarvoor heeft Hij jonge mensen nodig. Hij tilt hen boven hun leeftijd uit en maakt hen tot medewerkers in zijn heilsplan. Kortom: in de Bijbel loopt veel jong volk rond. Telkens een nieuwe generatie.
Geen grens op leeftijd
En toch. Ook voor oude mensen heeft de Bijbel een boontje! Op leeftijd staat in de Bijbel bijna geen grens. Abraham sterft op 175-jarige leeftijd; zijn vrouw Sara op 127-jarige leeftijd. Wanneer Mozes sterft, is hij 120 jaar oud, “tot het laatst toe waren zijn krachten niet afgenomen en zijn ogen niet verzwakt” (Deut 34, 7). De legendarische koning-priester en leeftijdskampioen Melchisedek zou zelfs 465 (!) jaar oud geworden zijn. De psalmisten zijn dan weer wat realistischer: “De maat van ons leven is zeventig jaar, of als wij heel sterk zijn tachtig” (Ps 90, 10). In het kindsheidsevangelie van Jezus spelen twee hoogbejaarde personen, Simeon en Hanna, een hoofdrol. Simeon nadert het einde van zijn leven en weet dat de dood hem niet zal treffen zonder dat hij de Messias heeft gezien (Lc 2, 26). Hanna is hoogbejaard en heeft een bewogen leven achter de rug. Als jonge vrouw heeft ze zeven jaar met haar man geleefd; nu is ze al vierentachtig jaar (!) weduwe (Lc 2, 36-37). Beide hoogbejaarden staan op de trappen van de tempel om Jezus te verwelkomen, met heldere ogen en een profetische blik. Hun hart is wakker gebleven, ondanks de vele jaren en het lange wachten. Ze zijn in het ‘nu’ van Gods verhaal blijven staan.
Zeker, Jezus richt zijn boodschap tot jonge mensen. Hij roept en zendt hen. Ze hebben nog een heel leven voor de boeg. Ook de Kerk heeft jonge mensen nodig, meer dan ooit. Tegelijk kan de Kerk niet zonder het geloof en de inzet van zoveel ‘mensen op leeftijd’. In veel geloofsgemeenschappen houden zij het vuur wakker, zorgen zij voor het onthaal en de gastvrijheid, staan zij in voor het kerkgebouw en de parochiezaal, vullen zij het parochiekoor, geven zij catechese, houden zij de wereldwinkel open of bidden zij voor onze intenties. Op hun trouw mogen we rekenen. We zijn hun veel dankbaarheid verschuldigd. Ze houden de waakvlam van de hoop levend.
Hopen en loslaten
Hoop gaat mee met het leven. Uiteraard koesteren oudere mensen een andere hoop dan jonge mensen. Hun hoop is daarom niet kleiner, integendeel. Hoe minder jaren mensen nog hebben om zelf het verschil te maken, hoe meer ze hopen dat het toch goed komt. Hoe minder kracht ze nog hebben om zelf aan de slag te gaan, hoe meer ze erop vertrouwen dat anderen er zullen staan. Hopen en loslaten groeien naar elkaar toe. Hopen en vertrouwen ook. En dat staat toch in het hart van ons geloof.
+ Johan Bonny
Lees meer in ‘Relevant’, het magazine van het bisdom Antwerpen.
Abonneren kan via abonnementen.relevant@otheo.be.
Info op www.relevant-bisdomantwerpen.be. Een abonnement kost 45 euro. Met een steunabonnement van 75 euro steek je ons een hart onder de riem.
Een los nummer kost 15 euro. Info op 03 210 08 30.
