Dries de Bakker, diaken in de pastorale eenheid Sint-Franciscus (Hoogstraten-Rijkevorsel, medewerker bij het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap en bedenker van het vurig campagnebeeld bij ‘als een lopend vuurtje’
“Een pinksterlogo uitwerken was niet meteen de makkelijkste opdracht. Het campagnebeeld diende niet alleen compact te zijn, maar ook heel wat betekenislagen en symboliek te bevatten. Die vereisten daagden me uit om een eerder klassiek maar tegelijk kleurrijk en vernieuwend compromis uit te werken. Vandaar mijn toch wel opvallende keuze voor een logo zonder kruis.
Hoewel ik als gelegenheidsvormgever van kampaffiches voor de jongerenpastoraal, de affiche van de Passie 2018 en andere projecten van het bisdom niet onbeslagen ten ijs kwam, dwong die opdracht me om voldoende zelfkritisch en scherp te blijven. Enthousiast verdiepte ik me in een digitale collage, trachtte ik het concept en de rijke inhoud te visualiseren om dat vervolgens in enkele heldere beelden en eerste ontwerpen te vatten, onderweg steeds bereid om ideeën los te laten, een noodzakelijke maar allesbehalve makkelijke fase.
Zo was ik zelf een grote fan van de mannetjes met vurige tongen in een van mijn eerste ontwerpen. Jammer genoeg haalden die het eindontwerp niet, al kan ik daar nu perfect mee leven. Dat de kleine vonkjes linksboven de vlam overeind bleven, verheugt me dan weer. Ze staan rechtstreeks in verbinding met de bol in het hart van de vlam, symbool voor de bevoorrechte plek of cocon waar je zelf in verbinding treedt met God en zijn nabijheid voelt. Dat vuur kunnen we vervolgens uitstralen, delen en verspreiden. Het geloofsvuur terug aanwakkeren, de fysieke verbondenheid opzoeken en vurig kleur bekennen: dat is ook precies wat we op 6 juni in Turnhout zullen doen.
De opwaartse lijnen die de vlam doorkruisen zijn een metafoor voor de weg die voor ons ligt en die we als gelovigen stap voor stap bewandelen. Alsmaar verder, in de richting van het licht. Dat die niet altijd makkelijk en af en toe grillig is, weten we ondertussen wel. Ook ik moest tijdens deze opdracht geregeld halt houden, mijn ideeën parkeren of zelfs loslaten, om na een korte pauze en vertrouwend op mijn talent en creativiteit weer in het ontwerp te duiken. Zelfs nu ik ‘mijn kindje’ heb afgestaan, kan ik het niet laten en blijf ik in mijn hoofd aan het ontwerp schaven.”
Nathalie Milio
