Veertien jongeren nemen deel aan ‘Weg van God’, een traject van IJD Jongerenpastoraal Vlaanderen. Van Aswoensdag tot en met Pinksteren worden ze uitgedaagd om God te ontmoeten in de Schrift. Nieuwsgierigheid was de enige voorwaarde om deel te nemen. Nick is een van deze jongeren die zich honderd dagen lang dagelijks verdiepen in de Bijbel, in gebed en in hun eigen weg met God.
Nick is werkzaam bij IJD Antwerpen. Elke dag opnieuw zet hij zich in voor jongeren om samen met hen op weg te gaan met het geloof. Nu hij deelneemt aan ‘Weg van God’, is hij zelf aan de beurt. “In mijn job als jongerenpastor ben ik vrij vaak met geloof bezig. Mijn persoonlijke gebedsleven was daarbij wel wat op de achtergrond geraakt”, stelt Nick vast. Eerlijk erkent hij: “Na een dag werken bekijk ik liever een actiefilm of een programma op televisie met een heerlijke snack erbij. Of ik surf wat op het internet, beluister muziek en doe wat huishoudelijke taken. Tijd geven aan God had geen vaste plaats meer in mijn leven. Ik ging ervan uit dat ik als jongerenpastor al genoeg bezig was met mijn geloof.”
Dankzij het traject ‘Weg van God’ kwam hij tot inzicht. “Onderweg besefte ik dat mijn persoonlijke relatie met God in mijn job en in mijn vrije tijd toch anders is”, legt hij uit. “Voor de coronapandemie uitbrak, woonde ik een viering bij als jongerenpastor of als misdienaar, niet zozeer om God persoonlijk te ontmoeten.” Daarom greep Nick met beide handen de kans om niet als jongerenpastor maar als deelnemer de ‘Weg van God’ te gaan. Dat geeft mij de gelegenheid om mijn persoonlijke relatie met God opnieuw te ontdekken en bewuster te ervaren”, getuigt Nick. “Ik hoop dat dit traject me helpt om elke dag meer tijd te maken voor God. Ik geloof dat mijn relatie met God zich mag uiten in de kleine dingen van het leven. Of dat gaat lukken? Ik hoop het.”
Honderd dagen lang, van Aswoensdag en Pinksteren, gaat Nick dagelijks aan de slag met de Bijbel aan de hand van een persoonlijk gebed. “Voor ik start, zoek ik een plek op waar ik volledig tot rust kan komen”, legt hij uit. Lachend voegt hij eraan toe: “Ik plan dat moment meestal ’s avonds in, omdat ik echt geen vroege vogel ben.” Elke week krijgen de deelnemers vier nieuwe Bijbelteksten doorgestuurd, waarmee ze aan de slag kunnen. Nick lees de tekst een of twee keer door en probeert stil te staan bij enkele zinnen die hem raken. “Dat zijn zinnen die mezelf in vraag stellen, die me oproepen om iets meer of minder te doen, kortom zinnen die de Geest me ingeeft om over te mediteren en te bidden”, aldus Nick. “Ondertussen probeer ik een brug te slaan tussen de Bijbelverhalen en mijn eigen leven. Dat is voor mij steevast een gesprek met God. De ene keer is dat wat boeiender dan de andere, maar het geeft me telkens opnieuw veel voldoening. Het is als een verfrissende douche voor mijn ziel!”
Nick vervolgt: “Om de twee weken heb ik een gesprek met mijn geestelijke begeleider. Met hem bespreek ik wat ik de voorbije weken heb genoteerd in mijn schriftje.” Daarnaast spreken alle deelnemers aan het traject ook vier keer onderling af. Dat doet Nick veel deugd. “Zo voel ik me niet alleen in dit traject, ook al beleef ik het heel persoonlijk. Iedere deelnemer ervaart deze honderd dagen anders. De ervaringen van anderen mogen delen, geeft me moed. Mijn vriendin is een van de deelnemers. Dat is best bijzonder. Daardoor voel ik me niet alleen verbonden in mijn relatie met God, maar ook in relatie met haar. Ook met de andere deelnemers is er een sterk gemeenschapsgevoel ontstaan, ook al komen we momenteel enkel online samen. Die verbondenheid was bijzonder welkom, want heb ik het voorbije jaar sterk gemist. Daarom hoop ik ook dat mijn Weg met God niet stopt op Pinksteren, maar dat ik kan blijven groeien in mijn persoonlijke gebed met God, dankzij de methodes die ik onderweg aangeleerd kreeg.”
Nick Hannes/Ella Deweerdt