Ons menselijk leven is kostbaar, maar broos. Te beginnen bij onze gezondheid. Zolang we gezond zijn, kunnen we bergen verzetten. De afstand tussen ‘iets denken’ en ‘iets doen’ is kort. We mogen dromen, want overdag kunnen we werken. We leggen de lat hoog, en we springen er ook nog eens over. Tot er plots of langzaam een kink in de kabel komt, lichamelijk of mentaal. Medische consultaties en onderzoeken doorbreken onze agenda. We moeten thuisblijven en rusten. Of we moeten een ingreep ondergaan, gevolgd door een revalidatie. Soms komt het goed, soms blijft het duren.
Een besef van onzekerheid of twijfel breekt door. We worden afhankelijk van een netwerk aan hulpverleners, mantelzorgers en familieleden. De ruimte om ons heen wordt kleiner en de tijd gaat trager voorbij. De stilte valt. En we hebben tijd om na te denken. Al komen de gedachten traag naar boven. Gedachten over kracht en zwakte, over echte en valse dromen, over uiterlijke en innerlijke schoonheid, over vriendschap en trouw, over wetenschap en geloof, over God en gebed, over nu en later. ‘Een verplichte retraite’ noemde iemand zijn ziektetijd.
Gelukkig kan de geneeskunde wonderen verrichten. Bestudeerde, berekende en ingeoefende wonderen. Een kindje opereren aan het hart, nog in de moederschoot. Een moeder die haar kindje ter wereld brengt, nadat bij haar een baarmoeder werd ingeplant. Een hersenoperatie terwijl alle vitale organen blijven werken. Robotoperaties met meer scherpte en nauwkeurigheid dan wat het oog kan zien of een hand kan uitvoeren. Nieuwe chemische middelen om de ontwikkeling van kankercellen tegen te gaan of stil te leggen.
We kunnen slechts dankbaar zijn tegenover alle wetenschappers, onderzoekers, farmaceutische bedrijven, medici en paramedici die onze kans op overleven dagelijks groter maken. Ongelooflijk hoeveel vooruitgang ze elk jaar boeken! Hoeveel mensen hebben hun leven niet te danken aan een gelukte medische ingreep. Als ik nog leef, is het dankzij mijn geboorte en minstens twee geslaagde operaties! Ons leven is een vrucht van de liefde, ons overleven een vrucht van de wetenschap. God zij dank!
Van meet aan heeft de Kerk zorg gedragen voor zieke of broze mensen. Ze heeft het van Jezus, die dagelijks tijd voor hen maakte. Soms kwamen ze met grote groepen naar hem toe. Soms brachten vrienden een verlamde of een zieke tot bij hem. Soms stonden ze hem op te wachten en riepen ze hem aan. Soms ging hij bij hen aan huis, sprak met hen, raakte hen aan, genas hen. Sommigen keerden terug om hem te danken, anderen niet.
De apostelen gingen hiermee door. “Is iemand onder u ziek? Laat hij de priesters van de gemeenschap roepen; zij moeten een gebed over hem uitspreken en hem met olie zalven in naam van de Heer. En het gelovige gebed zal de zieke redden en de Heer zal hem oprichten. En als hij zonden heeft begaan, zal het hem vergeven worden” lezen we in de brief van Jacobus (Jak 5, 14-15).
Uit dit onderricht is het ‘sacrament van de zieken’ ontstaan. Jaarlijks op Witte Donderdag wijdt de bisschop de olie waarmee priesters overal in het bisdom de ziekenzalving toedienen. Het is een teken van verbondenheid van heel de geloofsgemeenschap met alle zieken die het sacrament ontvangen. Samen dragen we hun gebed om genezing. Samen bidden we om licht en hoop. Want waar onze krachten stoppen, gaat Gods kracht verder. Een mooie en sterke boodschap in dit jubileumjaar van de hoop.
+ Johan Bonny
Lees meer in ‘Relevant’, het magazine van het bisdom Antwerpen.
Abonneren kan via abonnementen.relevant@otheo.be.
Info op www.relevant-bisdomantwerpen.be. Een abonnement kost 45 euro. Met een steunabonnement van 75 euro steek je ons een hart onder de riem.
Een los nummer kost 15 euro. Info op 03 210 08 30.
