“In mijn job als pastoraal werker ontmoet ik vele mensen van allerlei culturen, nationaliteiten, leeftijden, mensen met verschillende ideologieën, mensen met verschillende kerkbeelden, mensen van verschillende sociale klassen. De diversiteit in mijn standplaats Antwerpen-Noord en omstreken is ontzettend groot. Ik probeer mensen, groepen, maar ook ideeën en denkbeelden met elkaar te verbinden. Soms lukt dat, soms ook niet. Dat maakt dat mijn job nooit saai is en ik bijna iedere werkdag wel een reis rond de wereld maak. De diversiteit zie ik ook meer en meer terug bij de collega’s met wie ik mag samenwerken. Dat is uitermate verrijkend.
Volharden in nabijheid
Daarnaast probeer ik iedere dag opnieuw nabij te zijn. Te volharden in nabijheid wanneer je eigenlijk liever weg zou lopen. Ik kom met kwetsbare mensen in aanraking: mensen in armoede, mensen zonder verblijfsdocumenten, mensen die ziek zijn, mensen met verslaving, dak- en thuislozen, vluchtelingen. Mensen in schrijnende situaties, iedere dag opnieuw.
Toen ik deze job aanvatte, zo’n jaar of zes geleden, dacht ik dat het wel zou wennen. Maar het went nooit. Het went nooit te zien hoe mensen een ontstoken wonde hebben die maar niet wil genezen, of hoe mensen maar niet aan een woning geraken. Het is maar goed dat het niet went. Het is af en toe echt rauw en hard, maar het is goed me keer op keer opnieuw te laten raken door de ander. Te laten appelleren door de ander, want die ander is mijn broer of zus.
Vreugde, pijn en humor
Daarnaast is er ook vreugde. Vreugde van het samen vieren, het samen dromen. Een van onze vaste bezoekers is een bevlogen muzikant. We spreken graag over de grote componisten van weleer, of over bijzondere filmmuziek. Ik help graag om partituren op te zoeken. Als pastoraal werker, als vrouw in de Kerk, bots ik nu en dan op een glazen plafond en dat doet soms pijn. Het gewijde ambt is niet toegankelijk voor vrouwen en dat zal ook niet snel veranderen. Toch kunnen we zeker zoeken naar wegen om die kloof tussen gewijde ambt en leken te verkleinen. Daar zijn volgens mij nog best wel wat stappen te zetten. Een groeiend bewustzijn bij de gewijde bedienaren zou al een mooie stap zijn. Weten dat het pijn doet wanneer je in een eucharistieviering geen evangelie mag lezen of geen homilie mag houden, terwijl je zelf weet dat je dat ook heel goed kunt. Beseffen dat iemand met een wijding meer ‘slagkracht’ heeft dan iemand zonder wijding. Tegelijk wil ik me door die kwestie niet laten ontmoedigen of verbitteren, maar ik laat evenmin na om het gesprek ter zake zo nu en dan eens aan te gaan, met goede argumenten en af en toe een beetje humor …
Erin, erbuiten en tussenin
Als pastoraal werker denk ik ook graag mee na over de toekomst van de Kerk. Enerzijds zien we dat er steeds minder mensen naar de kerk komen, anderzijds zien we op verschillende plekken in
Antwerpen ook gemeenschappen groeien. Dat zijn dikwijls internationale gemeenschappen waar mensen komen met wat voor migratieachtergrond dan ook. Die gemeenschappen zijn dikwijls opvallend jong en enthousiast, wat dan vervolgens ook weer autochtone mensen doet aantrekken. De Kerk leeft en ik ben blij dat ik er een onderdeel van mag zijn. Dat ik me als pastoraal werker kan bewegen op verschillende terreinen: in de Kerk, erbuiten en ergens tussenin. We staan wellicht voor verschillende uitdagingen, maar tegelijk gebeuren er veel mooie en hoopvolle dingen. Er valt nog veel te bouwen!
Saskia Van den Kieboom
Lees meer in ‘Relevant’.
Abonneren kan via abonnementen.relevant@kerknet.be. Info op www.relevant-bisdomantwerpen.be.
Een abonnement kost 20 euro. Een los nummer kost 5 euro.
Info op 03 202 84 30.
