Een boek valt niet uit de lucht. Het vraagt stilte en geduld, lectuur en studie, schrijven en herschrijven. Bovendien groeit het naarmate de tijd vordert. Het groeit in de breedte en de lengte. Het zoekt zijn volle omvang en gewicht. Zo was het ook met Overeind komen met Petrus. Het begon met een enkel vers uit Handelingen: “In de naam van Jezus Christus de Nazoreeër, kom overeind en stap rond” (Hnd 3, 6). Een vers dat een sterke boodschap en een krachtige oproep uitstraalt. Het vers staat echter niet op zich. Het past in een kortverhaal van Petrus en Johannes bij de tempel, dat thuishoort in een langer verhaal dat twee volle hoofdstukken omvat. Die hoofdstukken passen dan weer in het hele boek Handelingen van de Apostelen, meer bepaald het eerste deel. En Handelingen op zijn beurt is een deel van het totale oeuvre van Lucas, waartoe ook zijn evangelie behoort. Kortom: lezen in de Bijbel is als Russische matroesjka’s opendoen. Elk poppetje past in een ander, van het kleinste tot het grootste, en omgekeerd. Je kan geen enkel overslaan.
Tegelijk wilde ik de tekst van Handelingen niet enkel lezen en toelichten, maar er ook over nadenken. Wat betekenen deze woorden en verhalen voor mensen van vandaag? Wat betekenen ze voor onze kerkgemeenschap, in deze tijd van zoeken en herbeginnen? Wat betekenen ze voor onze cultuur en onze samenleving, met hun vraag naar zingeving en verdieping? Wat betekenen ze voor mij, als christen en als bisschop? Het Evangelie is immers geen neutraal of wetenschappelijk boek. Het is een woord dat zowel uitdaagt als bevraagt, zowel bemoedigt als een tegenstem laat horen. Het komt van Iemand die ons kent en liefheeft, die ons samenbrengt en uitzendt. Het vraagt om uitwisseling en dialoog. In tweegesprek met de ‘lepelsnijder’ uit Nicolaas van Cusa probeer ik de tekst van Handelingen tot mij te laten spreken. Een oefening die ieder voor zich kan herhalen, ieder vanuit zijn of haar invalshoek.
Zo vatten we het derde en laatste jaar aan van ons driejarige diocesane project met Handelingen van de Apostelen. Veel is anders verlopen dan we hadden gehoopt of gepland. Voor tal van activiteiten was COVID-19 een heuse spelbreker. Hoewel de meeste mensen ondertussen volledig gevaccineerd zijn en de besmettingsgraad onder controle lijkt, blijft grote voorzichtigheid geboden. Hopelijk blijven we in het nieuwe werkjaar gespaard van nieuwe varianten of onvoorziene besmettingsgolven.
En vooral: we kijken hoopvol uit naar Pinksteren 2022. Op pinkstermaandag plannen we in Turnhout een groot diocesaan evenement, waarop iedereen welkom is. We vertrouwen erop dat ook de Heilige Geest van de partij zal zijn, met vuur en kracht. Hij kan ons overeind doen komen en in beweging zetten, zoals Petrus en Johannes deden met de verlamde man in Handelingen. Hij kan een nieuw begin scheppen, waar onze wegen lijken vast te lopen.
Ondertussen lanceerde paus Franciscus ook een driejarig project, in voorbereiding op de bisschoppensynode van oktober 2023 over synodaliteit in de Kerk. Hoe kunnen wij de weg samen afleggen: de weg van het Evangelie, de weg van de naastenliefde, de weg van de verkondiging, de weg van de gemeenschapsvorming, de weg van een kerkvernieuwing? Hierover meer binnenkort, onder meer in het volgende nummer van Relevant. Het doet goed te weten dat paus Franciscus wil werken aan meer verbinding, wederzijds begrip en onderling respect in de Kerk. We werken er graag aan mee!
+ Johan Bonny
