Hoe groot kan het contrast zijn? Ik schrijf dit voorwoord tijdens de paasweek, in de stilte van de abdij van Orval. Het is prachtig lenteweer. Overal tinten van lichtgroen. De zon schijnt er dwars doorheen. Als in een groot aquarel. Echt Pasen: zo voelt het voor mij. Tegelijk blijven via mijn computer berichten over de oorlog in Oekraïne binnenstromen. Donkere en onheilspellende berichten. De oorlog escaleert verder. Nog meer steden worden gebombardeerd. Nog meer vluchtelingen. Nog meer ellende. Was het in Oekraïne dan geen Pasen? Het contrast was totaal. Een andere keuze hadden we niet, dan Pasen en Pinksteren dit jaar in spreidstand te vieren: met een voet in de oorlog en een voet in de verrijzenis.
Gastvrijheid
Wat staat ons de komende maanden te wachten? Uiteraard zullen we met Oekraïne verbonden blijven. Het Oekraïense volk voert een strijd die ook ons aanbelangt. Het brengt offers waarvan ook wij de vruchten plukken. Immers, op de redeloze agressie van het Russische politieke regime staan geen grenzen, ook niet naar ons toe. Het verkettert alles wat wij als een waarde beschouwen, inbegrepen ons streven naar redelijkheid en menselijkheid. Vluchtelingen uit Oekraïne zullen we hartelijk blijven verwelkomen en ondersteunen. Sociale centra of diensten zullen hen met raad en daad bijstaan. Katholieke of orthodoxe gelovigen uit Oekraïne kunnen de liturgie vieren in een passend kerkgebouw. Scholen ontvangen en begeleiden kinderen of jongeren uit Oekraïne. Buurtgroepen betrekken gezinnen in de wijk of de straat in het dorpsleven. Samen mogen we herontdekken wat gastvrijheid betekent. Gastvrijheid is geen oplossing op lange termijn, weten we. Mensen willen zo spoedig mogelijk naar hun eigen land, huis en familie terug. Gastvrijheid is wel het sterkste tegengif voor de haat waarvan deze oorlog een gevolg is.
Deze oorlog zegt veel over de kwetsbaarheid van al wat menselijk is: de kwetsbaarheid van landen en volken, van cultuur en beschaving, van geloof en wetenschap, van gezin en gemeenschap, van vrede en verstandhouding. Alles kan door het virus van de haat worden aangetast en in zijn tegendeel verkeren. Tot een leeg omhulsel worden uitgehold. Tot een wapen worden gesmeed.
Lafenis
“Wat is waarheid?”, spotte Pilatus tijdens het schijnproces dat Jezus onderging op Goede Vrijdag. Binnenkort vieren we Pinksteren. Is er iemand die we vandaag meer nodig hebben dan de Heilig Geest? De sequentie van Pinksteren – een tekst van rond 1200 – heeft niets aan actualiteit ingeboet: “Kom o Trooster, Heil’ge Geest, zachtheid die de ziel geneest, kom verkwikking zoet en mild. Kom o vrede in de strijd, lafenis voor ‘t hart dat lijdt, rust die alle onrust stilt. Licht dat vol van zegen is, schijn in onze duisternis, neem de harten voor U in. (…) Was wat vuil is en onrein, overstroom ons dor domein, heel de ziel die is gewond. Maak weer zacht wat is verstard, koester het verkilde hart, leid wie zelf de weg niet vond.”
Kleine apostelen
Verlangend kijken we naar Pinksteren uit. Vooral naar onze diocesane ontmoetingsdag in Turnhout op pinkstermaandag 6 juni. De voorbereidingen zijn volop bezig. Iedereen is uitgenodigd. Ook wie het nog niet in zijn of haar agenda heeft genoteerd. Het thema zegt voldoende: ‘Als een lopend vuurtje’. Heel de dag moet aanvoelen als Pinksteren. Een dag van verbondenheid en bezieling. Met tal van kansen tot gebed, liturgie, gesprek, ontmoeting en zomaar samenzijn. Met een slotevenement in openlucht, op de markt. Met een zending voor iedereen die vandaag, als een kleine apostel, de weg van het Evangelie wil gaan. Na ruim twee jaar leven met corona, zal die dag ongetwijfeld goed doen.
We kunnen opnieuw naar buiten komen en samenkomen. En als de Heilige Geest erbij komt, zijn verrassingen nooit uitgesloten!
+ Johan Bonny
Lees meer in ‘Relevant’. Abonneren kan via abonnementen.relevant@kerknet.be. Info op www.relevant-bisdomantwerpen.be. Een abonnement kost 20 euro. Een los nummer kost 5 euro. Info op 03 202 84 30.