Ik mocht de voorbije maanden enkele keren een ziekenzalving meemaken. Telkens een sterk moment, dat voor de zieke vaak een vorm van troost en kracht is in het diepe verdriet van een nakend afscheid; en voor de nabestaanden een diep besef van een andere aanwezigheid als de tot dan toe bekende. De paradoxen die het leven eigen zijn, komen in dit sacrament intens samen: God danken voor het leven, dat weliswaar in zijn aardse vorm aan het voorbijgaan is.
Ook zieken en stervenden hebben iets te zeggen over kwetsbaarheid, en het leven aanvaarden zoals het is, vooral in de donkere nachten of ‘in de schaduw van de dood’, zoals psalm 23 dat vertaalt. Zieken en stervenden kunnen duidelijk maken dat mensen in hun gezondheid ook dat kwetsbare en eindige leven te ontvangen hebben. Toen het verdict onverbiddelijk was, wilde hij de ziekenzalving zelf ontvangen. “Ik heb dat nodig”, zei hij. We werden welkom geheten door Filip zelf, we spraken woorden van liefde en zorg tot elkaar. En het was een ontroerende gang van mensen waarin hij, vanop zijn ziekbed, een kruisje gaf aan mij, aan zijn kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen. Alle achttien, tussen de drie en zestig jaar jong, begrepen op dat moment maar al te goed dat het leven dus ook in zijn eindigheid te aanvaarden is en een eigen waarde heeft. En we zongen in veel verdriet én vertrouwen: “Moge jou vergezellen, al het goede dat je gedaan hebt, naar het onbekende, naar Grote Liefde.”
Lea Verstricht
Lees het volledige artikel in ‘Relevant’, het magazine van het bisdom Antwerpen.
Abonneren kan via abonnementen.relevant@otheo.be.
Info op www.relevant-bisdomantwerpen.be. Een abonnement kost 45 euro. Met een steunabonnement van 75 euro steek je ons een hart onder de riem.
Een los nummer kost 15 euro.
Info op 03 210 08 30.
