De afgevaardigde medebroeders kozen een nieuw bestuur voor de volgende ambtstermijn van drie jaar. Naast de interne herziening die op elk kapittel gebeurt (dynamieken, financiële besluiten, statutenwijzigingen) ging er aandacht naar de toekomst van de Salvatorianen. Dit geldt niet enkel Vlaanderen of België, maar heel West-Europa. De 7 provincies in deze regio bevinden zich allemaal in een krimp- en vergrijzingsfase. Het kapittel besprak o.a. het kaderplan van de internationale leiding voor de toekomstige aanwezigheid in West-Europa. Dit behelst geen verdere samenvoeging van provincies. Wel een langzame opbouw van een nieuwe, toekomstige West-Europese provincie door het gericht opleiden en inzetten van jonge leden uit andere continenten. Meer bepaald mag dit niet dienen de bestaande structuren recht te houden - wat sowieso onmogelijk gaat zijn. Nieuwe leden zullen een kleine nieuwe cel vormen en hun activiteit moet een missionaire insteek hebben.
De Belgische provincie telt 4 gemeenschappen: 2 in Vlaanderen, 1 in Duitsland en 1 in Suriname. De 41 leden zijn van Belgische, Nederlandse en Surinaamse nationaliteit.
Daarnaast zijn nog 11 Salvatorianen, oorspronkelijk uit België, maar niet tot deze provincie behorend, werkzaam in Congo, Venezuela, Oostenrijk, Zwitserland en het generaal bestuur in Rome. Tenslotte studeren 2 kandidaten van de Belgische provincie filosofie bij de Salvatorianen in Brazilië.
