Het grote geheim van Lourdes...

… is ongetwijfeld de kracht van een glimlach, de heling van een omhelzing, de grote betekenis van een klein gebaar. Dat en veel meer lezen we in onderstaande brief van een aantal jongeren uit bisdom Gent.

Lieve Verse Vissers,

Te Lourdes op de bergen… Een stadje in Frankrijk waar we reeds talloze verhalen over hoorden. Tijd dus om ons eens helemaal in de wereld van Lourdes te laten onderdompelen. En vorige maand was het zover! We trokken met een grote groep jongeren van het bisdom Gent naar Lourdes. Enerzijds om er de zieken en hulpbehoevenden een hart onder de riem te steken, anderzijds om te proeven van wat Lourdes als bedevaartsoord te bieden heeft. We willen onze ervaringen graag met jullie delen!

Zes dagen lang kregen we de unieke kans om op weg te gaan met een 100-tal zieke en oudere mensen. In Lourdes luisterden we de vieringen op en duwden we rolstoelen voort, we dienden het ontbijt op en poetsten de kamers, we baden met de bedevaarders en bezochten samen met hen de vele souvenirwinkels… Naast de kaarsjes- en sacramentsprocessie vormde de ziekenzalving het hoogtepunt van de bedevaart: het was prachtig om te zien hoe de zieken en ouderen ernaar toeleefden, zich ervoor openstelden en er een immense bron van kracht uitputten. We vonden het een eer om hen op dit mooie moment te mogen bijstaan.

De ontmoeting met de oudere mensen deed ons denken aan het interview van enkelen onder jullie met paus Franciscus eind maart. Hij sprak over de wegwerpcultuur in de samenleving: de oudere generatie wordt aan de kant gezet, omdat ze geen dienst meer bewijst aan onze samenleving. De paus benadrukt dat het net dié mensen zijn die hun kennis, de erfenis van hun generatie, kunnen doorgeven aan jonge mensen; aan de jongeren die de toekomst vorm zullen geven. En ja hoor, gedurende ons verblijf in Lourdes vertelden de ouderen ons hun verhaal, hun unieke levensweg. Vaak een weg vol hindernissen, vaak ook een weg die ze moeilijk konden aanvaarden, maar steeds was het geloof hun houvast. Hoe mooi en inspirerend…

Het lijkt soms alsof we als jongere weinig kunnen doen om onze zieken en bejaarden te helpen. Moeder Teresa zei ooit: “Wat wij doen, is slechts een druppel in de oceaan. Maar als we het niet deden, zou de oceaan kleiner zijn vanwege deze ontbrekende druppel”. Met een klein gebaar, vaak een tedere omhelzing of een glimlach, hebben we geprobeerd om iets kostbaars mee te geven aan onze oudere medemensen: hoop en liefde. We boden hen een luisterend oor en gaven hen schouderklopjes. Het was wonderlijk om te zien hoeveel deze kleine gebaren voor hen kunnen betekenen. Nadat een oudere vrouw van ons een nachtzoen kreeg, riep ze enthousiast uit: “Dit was net wat ik nodig had!”…

Voor onze kleine tekenen van genegenheid kregen we echter nog zoveel meer terug. “Geef en je zal gegeven worden”: deze woorden uit de Bijbel werden werkelijkheid. De eindeloze dankbaarheid in de ogen van deze mensen was hartverwarmend! Getuigen daarvan zijn ook de bedankingskaartjes die we achteraf toegestuurd kregen: “Heel erg bedankt om de mooie gesprekken. Ik ben blij om de meerwaarde die jullie voor ons verblijf betekenden.”

En diezelfde dankbaarheid ervaren wij ook: we zijn dankbaar om de verrijkende ontmoeting met deze fantastische mensen! We hebben hen in onze harten gesloten…

JoLo (Gino, Heidi, Bram, Karen, Bart, Myra, Koen, Benjamin, Sara, Elien, Annemie, Andrzej, Sara, Tiffanie, Sven, Caroline, Dries)