Polen staat bekend als een gelovig land. Rond de 90 procent van de mensen geeft er aan katholiek (chrzescianin) te zijn. Daarnaast wonen er ook christenen van andere strekkingen en, sinds jaar en dag, joden en moslims. De moslims zijn afkomstig van de Tataren en kwamen in de late middeleeuwen in Polen wonen.
Iedereen richting kerk
Een eucharistieviering bijwonen in Polen, zeker in een dorp, is een nostalgische ervaring. Op een zondag (niedziela) zijn er gemiddeld vier missen (msze) per dag. Deze zitten vaak vol. Je bent dus beter op tijd als je een zitplaatsje wil.
Kijk je uit het raam vlak voor de viering, dan zie je ze allemaal dezelfde richting uitgaan, de auto’s en de mensen in hun mooiste zondagskleren. Als je als ja als Poolse naar de mis gaat, krijg je niet zelden een opmerking van je (groot)moeder dat je best nog snel iets chiquers aantrekt.
Nooit in de handen
Een Poolse eucharistieviering verloopt ongeveer zoals een Belgische, maar er zijn er enkele verschillen. Tijdens het Lam Gods gaan de Polen op hun knieën zitten en ze nemen de hostie nooit in hun handen, maar rechtstreeks op de tong.
De mensen zingen allemaal mee met de kerkliederen, wat een leuke sfeer geeft. Zoals hier kennen mensen uit de parochie (parochia) elkaar en blijven ze lekker napraten na de mis.
Elke parochie heeft zijn eigen vaste hoofdpriester (proboszcz) en daarbij ook nog enkele gewone priesters.
De proboszcz woont vast op de plebania. Dit is het huis van alle priesters en ook een ontmoetingsruimte voor de parochianen. De gewone priesters wisselen elke drie jaar van parochie. Als je een priester of zuster op straat tegenkomt, zeg je 'Szczesc Boze', wat zoveel betekent als ‘God zegene u’.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.