Ik zoek mijn slechtste schoenen uit voor de Refugee Walk. En jij?

Ik wou dat ik een beetje jij was.

Dat zei Nicky, een rondborstige vrouw uit Katanga, terwijl ze groenten sneed. Ze glimlachte het, maar jammerde ook. Een maand eerder wilde Daniel van 8 met me trouwen. Dan reizen we samen naar dat land van jou, waar de mensen wit zijn en alles beter is. Verdorie, Daniel, dacht ik toen. Mijn hart mag hij hebben, maar Europa is geen luchtkasteel. Met handen en voeten probeerde ik de wereld uit te leggen. En mensen worden in mijn land ook ziek. Of ze zijn verdrietig.

Hij dacht even na. Maar dan kruipen we toch gewoon dicht tegen elkaar?

Daniel en Nicky leven in Congo, een land in oude chaos aan de voet van verkiezingen. Vandaag is de situatie onzeker. Er zijn rellen, uitroepen, conflicten, arrestaties. De mensen zijn bang en willen weg. Ook elders in de wereld vluchten vaders, moeders, jongeren en kinderen naar een beter bestaan.

Op 2 oktober, de dag waarop ik een jaar geleden voor vier maanden naar Afrika reisde, organiseert Vluchtelingenwerk Vlaanderen een Refugee Walk.

Duizenden deelnemers zamelen geld in om 40 km te wandelen in Nationaal Park de Hoge Kempen. De opbrengst gaat naar de eerste opvang van asielzoekers. Ik stap mee. De dag zelf zal ik verslag uitbrengen voor Verse Vis.

Ook in Jordanië hoorden we verhalen van mensen op de vlucht. We spraken met christenen uit Irak en moslims uit Syrië.

Europa is dan wel geen luchtkasteel, maar de wereld wordt een beetje zachter als we allemaal wat dichter tegen elkaar aan kruipen.

Steun het team Dappere voetjes van Verse Vis op de Refugee Walk en ontdek hoe je kan sponsoren.

Bekijk de trailer van de Refugee Walk. Trek je ook je slechtste schoenen aan?