Ontdek enkele getuigenissen van volwassen dopelingen
Sylvie: “Er zit kracht in een gemeenschap, dat is zeker. Het geloof is de bouwsteen, maar zonder het cement van de gemeenschap kan men geen stevige, veilige haven bouwen.”
Ik ben opgevoed als atheïst, mijn vader zei altijd: “niks bestaat”…
Mijn kinderen waren gedoopt, omdat de papa het zo wilde. En dus, hun vormsel zat er aan te komen. Zij mochten zelf beslissen of zij al dan niet wilden gevormd worden. Zo kwam ik in contact met de parochie Jette en zijn destijds nieuwe pastoor… Eens tijdens de misviering bij het Kyrie Eleison, kwam een moment van openbaring, het inzicht dat ik niet perfect was en dat ik ook wel af en toe iets op mijn kerfstok kon hebben….wat een verlossing. Ik ervaarde het vergevingsmoment als een warme knuffel van een ouder die zei “het komt allemaal wel goed”. Toen nam ik de pen ter handen en schreef naar Dirk, de pastoor en legde hem mijn situatie uit. Ik kreeg direct een antwoord en werd als “niet-gedoopte” met open armen ontvangen in een ongelooflijk warme gemeenschap. Ik mocht zelf beslissen welke weg ik zou nemen, mij laten dopen of niet, dit zou niets veranderen aan onze verstandhouding en de onvoorwaardelijke vriendschap.
Ik besloot aldus om mij te laten dopen binnen de gemeenschap, en om later met mijn kinderen de weg naar het vormsel te volgen. Ik nam deze beslissing in een tijd waar de kerk bakken kritiek over zich kreeg omwille van allerhande onthullingen over pedofilie. Het was dus ook even afwachten hoe mijn grote sociale kring hierop zou reageren. Tot mijn grote verbazing was iedereen uiterst positief en het feit dat ik deze “coming out” durfde te doen werd warm onthaald.
Tijdens de vastenconferenties, nog voor mijn vormsel heb ik het geluk gehad om een treffen te hebben met kardinaal Daneels van wie de wijze woorden me nog altijd bijblijven. Blij dat ik hem ooit één keer mocht ontmoeten, want ik besef nu hoeveel vooroordelen ik kon hebben over mensen met wie ik nog nooit heb gesproken. Na dit gebeuren zou ik proberen om nooit een oordeel meer te vellen over een persoon of een evenement zonder met betrokken personen gesproken te hebben.
Het vormsel in de warme parochie van Jette was voor mij het hoogtepunt. De ontmoeting met Mgr. De Kesel in combinatie met de aanwezigheid van de hele warme gemeenschap heeft bij mij een soort zaligheidsgevoel met zich meegebracht. Ik kan dat met geen woorden omschrijven. Niet alleen heeft deze weg mijn hart naar geloof en spiritualiteit voorgoed geopend, ook heeft dit het besef van het belang van het samenzijn en de gemeenschap alsook zijn herder(s) meegebracht. Er zit kracht in een gemeenschap, dat is zeker. Eenzame mensen, maar ook koppels kunnen daar tot de funderingen van het welzijn behoren. Het geloof is de bouwsteen, maar zonder het cement van de gemeenschap kan men geen stevige, veilige haven bouwen.
Mijn doopsel was voor mij echt een keerpunt in mijn leven.
Momo: “Dit was een dag die ik nooit meer zal vergeten omdat ik toen een geestelijke vrede voelde die ik nooit van mijn leven gekend had. Ik geloof dat ik een goede beslissing heb genomen.”
Ik was meer dan 35 jaar van mijn leven moslim, dus ik was een gelovige maar ik geloofde alleen in Allah. Toen mijn dochtertje overleed, had ik een meningsverschil met mijn vrouw over de begraafplaats waar we onze baby moesten begraven. Wij hadden ruzie met haar familie hierover: moest dat op een moslim begraafplaats gebeuren of een christelijke begraafplaats? Dit conflict duurde meer dan 7 dagen en het lichaam bleef ondertussen de hele tijd in het ziekenhuis. Uiteindelijk hebben wij haar op de kinderafdeling van een christelijke begraafplaats maar op de islamitische manier begraven, met haar lichaam gericht naar Mekka. Dit was voor mij het begin van alles, vanuit deze situatie begon ik aan alles te twijfelen, ik begon te lezen met een neutraal oog. Ik heb de drie monotheïstische godsdiensten bestudeerd: het Jodendom, het Christendom en de Islam. Ik besefte toen dat ik niet per se een moslim was, dat ik een moslim was vanwege de geografische locatie waar ik geboren was en door mijn familie die deze religie erfde. Door deze ontdekkingstocht en vergelijking tussen de drie religies, ontdekte ik dat Allah dezelfde was als Jahwe, maar ik vond vrede in het christendom en bij Jezus zelf.
Toen ik aan de mensen vertelde dat ik niet langer een moslim was, heb ik via-via het telefoonnummer van de pastoor van Jette gekregen. Ik werd opgenomen in een heel vriendelijke gemeenschap. Ze hebben me allemaal zonder angst geaccepteerd.
Ik herinner me alle details van de dag mijn doopsel. Ik heb me zo welkom gevoeld sinds ik daar aankwam. Mensen waren erg blij, of ik ze kende of niet. Ze hebben een taart gemaakt voor mij en ze hebben me cadeautjes gegeven.
Toen zijn we naar de kerk gegaan en de priester doopte me. Het was een heel ontroerend moment. Dit was een dag die ik nooit meer zal vergeten omdat ik toen een geestelijke vrede voelde die ik nooit van mijn leven gekend had. Ik geloof dat ik een goede beslissing heb genomen.
Marc: “Een warme gemeenschap begeleidde mij in mijn “wording” tot christen. Met Pasen trad ik toe tot deze familie. Een unieke ervaring bijgestaan door geliefden, kerkgangers en familie.”
Diep in mij ben ik altijd gelovig geweest. Soms was dit moeilijk te plaatsen. Toch voelde ik steeds aan dat mijn pad mij ergens toe leidde … Speciale gebeurtenissen in mijn leven overtuigden mij meer en meer dat toeval niet bestaat. Alles wees erop dat ik naar het onderwijs moest gaan, geen “business -trainingen”, maar wel kinderen helpen hun missie ter vervullen. Dit was mijn bijdrage.
Al op de hogeschool ging ik in gesprek met mijn leerkracht godsdienst (Ik studeerde voor onderwijzer op 43-jarige leeftijd). Vooral bij “religie en zingeving” mocht ik mijn gedachten en gevoelens exploreren. Na een tijdje dit losgelaten te hebben sprak ik hierover een buur aan. Hij ging af en toe naar de kerk van Jette. Mijn buur bracht mij in contact met de pastoor. In mijn gesprek met hem werd mij duidelijk dat er in Jette een warme gemeenschap aanwezig was. Door diep menselijke gesprekken heb ik een “gemeenschap” van waarden en een gedeelde missie gevonden hier.
Een warme gemeenschap begeleidde mij in mijn “wording” tot christen. Met Pasen trad ik toe tot deze familie. Een unieke ervaring bijgestaan door geliefden, kerkgangers en familie. Ook mijn meter en peter hebben hierdoor een speciale betekenis gekregen.
