Herbronnen met Charles de Foucauld
Een vijftiental mensen nam op 15 mei deel aan de herbronningsdag rond Charles de Foucauld in het bezinningscentrum Onze-Lieve-Vrouw van Gerechtigheid in St-Genesius-Rode.
Zuster Else, kleine zuster van Nazaret
Zuster Else Vanbergen van de gemeenschap van de kleine zusters van Nazaret startte de dag met een getuigenis. Ze vertelde ons hoe ze op 23-jarige leeftijd van het platteland naar Gent verhuisde om daar de gemeenschap van de kleine zusters van Nazaret te vervoegen. Ze voelde zich bemind en geliefd door God en wilde leven in een kleine gemeenschap rond Jezus en tussen de mensen zoals in een gewone familie.
De fraterniteit in Gent bracht haar naar Barcelona, waar ze het lot deelde van de armste mensen ter plaatse. Ze ging daar aan de slag als kinderverzorgster, maar toen de crèche sloot, werd ze ontslagen en moest zij ook gaan aanschuiven bij de Spaanse VDAB. Dit verbaasde de parochianen die haar kenden omdat ze dachten dat zij door de Kerk betaald werd.
Ze volgde dan een opleiding in de verzorging en werkte toen nog drie jaar in de thuiszorg. In dat kader verzorgde ze jongeren, gehandicapten en oudere mensen aan huis, die soms in erbarmelijke omstandigheden leefden. Ze had niet altijd de gelegenheid om een eucharistieviering bij te wonen, maar ze trachtte altijd, zoals Charles de Foucauld, om de aanwezigheid van de Heer in de natuur of in haar medemensen te vinden. Hierbij dacht ze aan de lievelingstekst van Charles de Foucauld, Mattheus 25: “Ik had honger en je hebt mij gevoed. Ik was naakt en je hebt mij gekleed”. Zuster Else moest die mensen verzorgen en wassen. Daarbij trachtte ze altijd het lichaam van de andere te zien als het Lichaam van Jezus die ons, bij elke Eucharistie, zijn Lichaam en Bloed nog schenkt. Dat was voor haar de Eucharistische Aanwezigheid van de Heer.
Charles de Foucauld wilde de Eucharistie verspreiden
Charles de Foucauld wilde de Eucharistie verspreiden, maar moest tot 1908 wachten om de toestemming te krijgen alleen Eucharistie te vieren. En toen hij die toestemming kreeg, mocht het weer niet omdat hij de Eucharistie niet in het tabernakel mocht bewaren! Hij heeft dat dus ook moeten aanvaarden.
Zijn hele leven lang geven totdat hij er onderuitging
Hij heeft zijn hele leven lang gegeven totdat hij er in 1908 bij de Toearegs onderuitging (nu zouden we het hebben over een soort “burn-out”). De Toearegs zijn toen in de hele wijk op zoek gegaan naar voedsel om hem erdoor te trekken. Toen is Charles de Foucauld een universele kleine broeder geworden. Hij heeft niemand bekeerd, maar is bij hen gebleven omdat hij één van hen was geworden.
Een enorme briefwisseling heeft hij erop nagehouden met zijn familie en vrienden omdat verbondenheid heel belangrijk was voor hem.
Het werk van Charles de Foucauld verderzetten
Hij is gestorven zonder volgelingen, maar een schrijver, Jean-Marie Muller, zegt van Charles de Foucauld dat zijn leven, zijn werk onvoltooid is, onaf is. Vervolgens spoort hij ieder van ons aan om het werk van Charles de Foucauld verder te zetten door zich te laten leiden door zijn diepste intuïties.
Daarna nam Jan Claes, gevangenisaalmoezenier, het woord om ons meer uitleg te geven rond het leven van Charles de Foucauld.
In de namiddag hebben we op een interactieve manier trachten te antwoorden op verschillende vragen in relatie met wat we in de voormiddag hadden gehoord. Mooie uitwisselingen vonden plaats, wat de deelnemers in staat stelde iets meer kennis met elkaar te maken.
Kleine zusters van Nazaret | Kerknet
Kleine Zusters van Nazaret, Jezus volgen in een alledaags bestaan
Meer informatie met betrekking tot Charles de Foucauld
Link naar alle foto's
