De eerste teamvergadering van het internaat te Groot-Bijgaarden blijft in mijn geheugen gegrift als een moment van maatregelen, regels en afspraken en vooral het woord coronaproof bleef nazinderen. Hoe zullen we dit aanpakken op internaat en toch het familieklimaat kunnen waarborgen? De opvoedsters en ikzelf waren er de eerste weken mee bezig. Het was belangrijk om ons niet enkel in coronamaatregelen te verliezen en de gezelligheid en leefbaarheid uit het oog te verliezen. Nooit hadden we gedacht dat een aantal van deze afspraken konden leiden tot huiselijkheid, gezelligheid en zoveel meer. Eentje ervan wil ik graag in de kijker zetten. ‘Het klaarmaken van de lunchpakketten voor ’s middags’.
Dit smeren van de boterhammen voor de interne is een sterk relatiegebaar. Het gaat erom dat dit met zorg, persoonlijk en warm gebeurt.
De internen kregen in normale omstandigheden de kans om hun boterhammen zelf te smeren en klaar te maken. Coronagewijs kozen we ervoor dat de opvoedsters dit zelf zouden doen met inspraak van de internen. Dit groeide elke avond opnieuw uit in een huiselijk topmoment. De opvoedster neemt de kar met het beleg, brood,… De internen passeren met hun brooddoos en de opvoedster smeert. Dit smeren van de boterhammen voor de interne is een sterk relatiegebaar. Het gaat erom dat dit met zorg, persoonlijk en warm gebeurt. Op maat van die interne. Zo merken we dat lunchpakketten voorbereiden eerst gezien werd als een noodzakelijke coronaveilige maatregel, uitgroeit tot een warm intens moment van samenzijn. Veilig en wel maar vooral warm en krachtig. Het leert mij alvast dat, wanneer we samen proberen te genieten van wat wel kan en een positieve blik houden, we kunnen samenleven.
