Op zaterdag 27 oktober 2018 ben ik samen met mijn medezusters naar de provinciale bezinningsdag gegaan bij de salesianen te oud Heverlee. Het deed deugd om na de eerste 8 weken van het nieuwe school- en internaatsjaar een hele dag stil te worden en tijd te maken voor christelijke verdieping en gebed. We waren met een 12-tal zusters aanwezig en we zijn heel dankbaar dat we ook bij deze dag, georganiseerd door de salesianen, mogen aansluiten.
Jos Claes, sdb, heeft ons warm onthaald en het programma van de dag uitgelegd.
Christophe Monsieur, supprior van de abdij van Averbode was de gastspreker. Het thema van de bezinningsdag was: Geworteld en gegrondvest in Christus.
De centrale vraag is of onze fundamenten in Christus gelegd zijn of vooral enkel in onszelf. We moeten stilstaan bij de vraag hoe we onze verbondenheid in Christus kunnen laten groeien. Dit werd uitgelegd met het verhaal van Ruth uit het Oude Testament. Haar goddelijke en menselijke trouw werd geprezen. De weg van Christus is gegrondvest in de Vader. Ons leven is in ons diepste innerlijk ook sterk verbonden in de Vader. We willen de weg van de verdieping gaan, keuzes maken, we hebben allemaal het verlangen om vruchtbaar te zijn, alles van onszelf te kunnen geven aan God en de anderen zoals Jezus het ons voorgeleefd heeft. Als je niet elke dag sterft zoals de graankorrel, kan je geen vruchten dragen.
We kregen na een eerste conferentie stille tijd om te bidden, te wandelen, te lezen… Dan vierden we samen eucharistie in de mooie kapel. Het was een mooi verzorgde viering. Het was fijn om samen te bidden en te zingen als zusters en broeders verbonden in de Heer, met Don Bosco als inspirator.
Na een lekkere maaltijd en een deugddoende wandeling mochten we nadenken over het gebed. De apostelen hebben Jezus vaak zien bidden. Dit was een eerste stap om ook te kunnen bidden, Jezus heeft het aan zijn leerlingen geleerd. Het is niet gemakkelijk. We blijven zoeken hoe we kunnen bidden, niet verstrooid te zijn. Het gebed betekent transparant kunnen worden, arm kunnen staan tegenover God. Het is een telkens opnieuw beginnen om te kunnen thuiskomen. We mogen voelen na herhaaldelijk vallen en opstaan dat God met ons bezig is. We leven van Zijn genade. Het bidden is ook durven, omdat we kinderen van God zijn, omdat we tot het uiterste durven gaan in ons vertrouwen. We mogen alles aan God geven, ons hele leven en zijn, we mogen Hem ook alles vragen. De Geest geeft ons kracht om tot God te bidden. Het gebed is een rode draad in ons leven die alles bij elkaar houdt.
Na een kopje koffie en lekkere koek werden we nog uitgenodigd in de kapel voor het avondgebed. Er werd onder andere gebeden voor onze dierbare overledenen die we deze dagen gedenken in ons hart en gebed.
Ik heb veel deugd gehad aan deze mooie dag van verinnerlijking en gebed. Ook al was het een bezinningsdag en werd er verwacht dat de stilte gerespecteerd werd, dat hebben we zeker gedaan, de ontmoetingen tussendoor met mijn medezusters en de salesianen waren zeker even waardevol. De verbondenheid met mekaar groeit op zulke momenten omdat we elkaar toch niet zo vaak zien en ontmoeten.
Zr Ann Meyvisch
