Op dat cruciale ogenblik voor Hij het werk dat zijn Vader Hem had toevertrouwd, voleindigd had, zei Jezus tot Maria: "Vrouw, zie daar uw zoon”. Vervolgens zei Hij tot zijn geliefde vriend: “Zie daar uw moeder” (Joh. 19, 26-27). Deze woorden van de stervende Jezus zijn niet op de eerste plaats de uitdrukking van zijn toewijding en zorg voor zijn moeder, maar een openbarende uitspraak die het mysterie van een bijzondere reddende zending laat zien. Jezus liet ons zijn moeder om onze moeder te worden. Slechts nadat Hij dat gedaan had wist Jezus dat “nu alles volbracht was” (Joh. 19, 28). Aan de voet van het kruis, op het ultieme uur van de nieuwe schepping, voert Christus ons naar Maria. Hij bracht ons bij haar omdat Hij niet wilde dat wij zouden op weg gaan zonder een moeder. In dit moederlijke beeld lezen onze mensen al de mysteries van het Evangelie.
De Heer wilde de kerk niet achterlaten zonder deze icoon van vrouwelijkheid. Maria, die Hem met een groot geloof ter wereld bracht , vergezelt ook “de overige van haar kinderen, hen namelijk die de geboden van God en het getuigenis van Jezus trouw bewaren” (Openbaring 12, 17). De dichte band tussen Maria, de Kerk en elke gelovige, wordt mooi verwoord door Isaak van Stella: “Wat in de geïnspireerde geschriften in het algemeen gezegd wordt van de moeder-maagd, de Kerk, wordt individueel begrepen als slaande op de maagd Maria…
In zeker opzicht geloven wij dat elke christen een bruid is van Gods woord, een moeder van Christus, zijn dochter en zuster, tegelijk maagdelijk en vruchtbaar… Christus verbleef negen maanden in het tabernakel van Maria’s schoot. Hij verblijft tot het einde der tijden in het tabernakel van het geloof van de kerk”. Hij zal voor altijd verblijven in de kennis en de liefde van elke gelovige ziel”.
Paus Franciscus
(bron: Nikolaas Sintobin)
