Wie onder ons verlangt niet naar evenwicht in zijn leven, en als het even kan, liefst in alles. We vergeten dat evenwicht een momentopname is in een beweging. We hebben moeite met de beweging van het op en neer gaan, de goede en slechte dagen, hoe ze een geheel vormen. Het thema om bij stil te staan is het gelijke gemoed. Dieper dan alles wat we voelen en ervaren, vindt dat zijn oorsprong in onze voorafplek.
Hierbij alvast wat inspiratie voor onderweg: Wat in ons leven gebeurt, heeft vaak veel weg van een fles water met bezinksel op de bodem. Wanneer die door elkaar geschud wordt, wordt de hele inhoud van de fles daardoor troebel. De helderheid keert pas terug als je de fles een tijd laat staan. Een toestand van gelijkmoedigheid, daar zouden we geld voor geven, vooral als dit zou betekenen wat we graag hebben dat het betekent. Een onverstoord zijn, het ervaren van een gevoel van evenwicht dat door niets of niemand aan het wankelen wordt gebracht. Het ‘gelijke gemoed’ situeert zich niet aan de buitenkant, maar wel aan de binnenkant van ons hart. Op deze plek bevindt zich het anker van ons leven. Hier is stevigheid. Maar we moeten op die plek geraken.
