De derde dag van ons therapeutisch en monastiek traject, is erg realistisch. Het gaat over stilte. En vooral over wat er met ons en in ons gebeurt wanneer we de stilte betreden. Echt stil worden, is niet eenvoudig. Het is of er tegenkracht is, die ons influistert dat dit allemaal geen zin heeft. De derde etappe van onze tocht, heeft als thema: Stiltevrees.
Hierbij alvast inspiratie voor onderweg: Op verschillende manieren maakt ons ego – bang als het is om zijn alleenheerschappij te moeten prijsgeven – ons duidelijk dat stilte niet rendabel is, niet productief. En dat lijkt te kloppen: ogenschijnlijk gebeurt er niets in de stilte. Aan de buitenkant, valt er niet af te lezen wat stilte in een mens bewerkstelligt. De diepteboring die de stilte in werking zet, gaat met zulke onvoorstelbare lage snelheid dat het protest van het ego erin kan slagen ons ertoe aan te zetten ons verblijf in de stilte, alvast voor een tijd, achterwege laten.
