De tweede etappe van onze tocht, doet ons stilstaan bij iets waar we dagelijks gebruik van maken: woorden. Stilstaan bij wat woorden eigenlijk willen zeggen, doen we zelden. We vergeten vaak te kijken naar hun bedoeling. De bestemming van vandaag is Woorden zijn wegwijzers. We leren dat het bij woorden niet over henzelf gaat.
Hierbij alvast wat voedsel voor onderweg: Woorden zijn als licht waardoor ons duidelijk wordt wat er te zien valt. Zonder woorden verdwalen we. Een woord op zich bestaat niet. Er zit altijd een mens tussen. Een woord is gesproken, beluisterd, ofwel ligt het nog onuitgesproken te wachten zoals klei die nog vorm moet krijgen. Woorden openbaren de werkelijkheid, in die zin dat ze de sluier laten oplichten die de werkelijkheid verbergt. Woorden zijn niet op zichzelf gericht.
