Vrijdag 13 december 2024 was een bijzondere dag voor Evelyne Raes. Nadat ze in juni 2024 haar opleiding tot pastor aan het bisdom Brugge voltooide, werd haar aanstelling in Maria Rustoord Ingelmunster (waar ze reeds vier jaar werkte als ‘pastor in opleiding’) gevierd in aanwezigheid van haar man, bewoners, mensen van het dagcentrum, collega-zorgverleners en directie. Voor de gelegenheid ging Piet Vandevoorde (bisschoppelijk gedelegeerde caritas en diaconie) mee voor tijdens de viering, samen met meewerkend priester Robert en Evelyne.
“Ik zal deze dag waarschijnlijk de rest van mijn leven koesteren”, deelde Evelyne enthousiast met ons.
Toevallig of niet, maar op die vrijdag de 13de werd de derde zondag van de advent gevierd, die gekend staat als de ‘gaudete-zondag’. De naam ‘gaudete’ betekent in het Latijn ‘vreugde’. En die ‘vreugde’ was tijdens de volledige viering heel voelbaar aanwezig:
- in de liederen die het gelegenheidskoor met veel enthousiasme bracht;
- in het vertrouwen waarmee zuster Arlette in naam van het bestuur instemde met de aanstelling van Evelyne en in het moment waarop de zuster een kruisje dat haar heel dierbaar was aan Evelyne schonk;
- in het ‘ja-woord’ dat Evelyne uitsprak naar de bewoners en families toe om tochtgenoot te zijn en in het ‘ja-woord’ naar collega’s, directies en vrijwilligers toe om samen zorg te dragen;
- in het ‘ja-woord’ dat ze uitsprak naar God toe om de Blijde Boodschap tastbaar aanwezig te laten komen;
- maar ook in de duidelijke en luide ‘ja!’ die alle bewoners, medewerkers en directies luidkeels lieten klinken nadat Piet Vandevoorde hen vroeg of ze ook ‘ja’ zeggen tegen Evelyne;
- in het ontroerende moment waarop Evelyne onverwacht een geschenk kreeg van een dierbare vriendin die niet aanwezig kon zijn tijdens de viering;
- in het lied 'Die mij droeg op adelaarsvleugels' die zij liet afspelen om haar dankbaarheid uit te drukken naar alle aanwezigen toe;
- in het verbindend samenzijn met vrijwilligers, oud-collega Hilde, medewerkers en directies bij een hapje en een drankje.
“Ontroerend. Een zeer mooi moment”, zo blikt Evelyne terug. “Het was precies mijn tweede huwelijk. Het uitspreken van een wederzijdse belofte. Er zijn voor elkaar in goede en kwade dagen. Er alles voor doen om het huwelijk slaagkans te geven. Met bewoners, collega’s, directie, vrijwilligers als getuigen.
In plaats van de ringen was er het kruisje. Kortom een moment om nooit meer te vergeten.”
Afronden doen we met een gebed dat Evelyne tijdens haar aanstellingsviering uitsprak:
God, daarom,
vraag ik uw liefde om vereenzaamde mensen warmte en geborgenheid te geven,
vraag ik uw troost om gebroken, geknakte mensen nieuwe hoop te geven,
vraag ik uw zachtmoedigheid om teder nabij te zijn.
Vraag ik uw gerechtigheid om onrecht en egoïsme in en rondom mij tegen te gaan,
vraag ik uw zuiverheid om Uw stem in de stilte te horen,
vraag ik uw vrede om geweldloos te leven en dit door te geven.
