Bezinning bij de vierde zondag van de advent (Marc Coudyzer)

Hoe meer we Kerstmis naderen, hoe meer ook in de teksten van de liturgie de grote actoren, om wie het uiteindelijk allemaal te doen is, op het voorplan treden. Jonge ouders zullen het beter weten dan ik welke voorbereidingen op allerlei gebied dienen getroffen om een geboorte zo goed als mogelijk voor te bereiden... opdat het kindje zo optimaal als mogelijk zou kunnen ter wereld komen. Jonge ouders zullen het heel zeker ook volmondig beamen, wanneer ik zeg: “elk mensenkind is een wonder” en er misschien zelfs aan toevoegen: "een wonder... dat naar God verwijst.” Dit kleine wonder is niet alleen het resultaat  van het “werk” van mensen maar het komt ook uit de hand van God, de Bron van alle leven.

In de lezingen van de vierde Adventszondag gaat het precies over hét Kind van God, het kind dat Jozef en Maria ontvingen. En om het heel bijzonder karakter van dit kind te verduidelijken, wordt het door een engel, een bode van God, aangekondigd. Het wordt geboren uit een ongehuwd meisje, die bleek een kind te verwachten van de Heilige Geest. Een kind dus dat enerzijds een kind van God zal zijn maar ook helemaal een kind van mensen!

Ja, zijn geboorte, zijn naam en zijn leven willen laten zien dat God met ons begaan is. Hij laat de wereld en de mensen niet aan hun lot over. Als Hij beelden ziet uit een hongerland, denkt Hij aan zijn eigen geboorte in een armoedige stal. Als Hij vluchtelingen ziet, denkt Hij aan zijn eigen vlucht naar Egypte.

Als Hij hoort hoe goedwillende mensen verdacht worden gemaakt en bedreigd, weet Hij wat ze doormaken, omdat Hijzelf ook werd verraden en gedood. Kind van God was Hij en kind van mensen. Hemel en aarde reiken in Hem de hand. Met Kerstmis gaan we dit blij en gelovig vieren. Hopelijk brengen die dagen ons dichter bij Hem en brengt het Kind van God ook alle mensenkinderen wat dichter bij elkaar!

EEN KLEINE BEZINNING EN GEBED

Het leven zit vol verrassingen:
het meest onverwachte - ten goede of ten kwade - kan gebeuren en gebeurt.
God deed voor ons wat totaal ondenkbaar was:
als teken van zijn liefde voor de mens schonk Hij ons zijn eigen Zoon,
Emmanuël, God met ons.
Daarom ontsteken we op de adventskrans
de vierde kaars… en we bidden:
Heer, onze God ,nu nadert Kerstmis, de geboorte van uw Zoon.
Dankbaar en vol hoop openen wij ons hart om Hem te ontvangen
midden onder ons, Hij die we noemen:
Bevrijdende goddelijke liefde. Amen.

Pastoor Marc