Het thema van de laatste open avond op weg naar onze pastorale eenheid was dit keer: Gemeenschapsopbouw.
Samen christen zijn
Christen zijn doe je nooit alleen. Het klinkt misschien als een cliché, toch behoort het tot de kern van ons leven als christenen. Door de tijden heen ontstonden overal gemeenschappen van mensen die vanuit hun geloof een gemeenschap vormden. De vormen die deze gemeenschappen aannamen waren divers en pasten zich steeds aan de maatschappelijke omstandigheden van hun tijd aan. In de middeleeuwen en ook daarna ontstonden kloosters en abdijen, in de vorige eeuw vormden gelovigen gemeenschap in verenigingen. Deze laatsten verbonden mensen op basis van het gedeelde geloof en gemeenschappelijke kenmerken zoals geslacht, beroep, leeftijd… Vele van deze verenigingen bestaan ook vandaag nog, denken we maar aan de Chiro, Femma, Landelijke gilden, Beweging.net en vele anderen. Christelijke solidariteit was een basiskenmerk van alle verenigingen.
Maar tijden veranderen. Solidariteit wordt in onze samenleving georganiseerd door de staat en de nood aan een vrijwillige of christelijk geïnspireerde solidariteit neemt dan ook af. Ook de verenigingen kunnen daar niet omheen en voelen de belangstelling afnemen. Dit zijn de tekenen des tijds die we als christenen lezen en die de basis vormen voor toekomstige christelijke gemeenschappen.
Bouwstenen voor een christelijke gemeenschap
Op de open avond stonden we stil bij de twee dimensies die de bouwstenen vormen voor een christelijke gemeenschap. De verticale dimensie is de gemeenschap met God. Christelijke gemeenschappen delen het geloof in de drie-ene-God en de boodschap en levenswijze van Jezus die ze willen navolgen. Daarnaast is er de horizontale dimensie die de christelijke gemeenschap verbindt met de wereld, de samenleving waarin ze staat. In deze wereld werkt zij aan het komende Rijk Gods door het leggen van verbindingen met mensen en het opbouwen van een netwerk. Dat is een gegeven dat permanent in verandering is.
Van daaruit dachten we in werkgroepen na over hoe we christelijke gemeenschappen kunnen ondersteunen in de onze federatie en de pastorale eenheid. Deze laatste zal immers altijd een gemeenschap van gemeenschappen zijn. Zonder christelijke gemeenschappen, geloofskernen en parochiekernen, is de pastorale eenheid een lege doos.
Daarnaast bespraken we de werktuigen die we ter beschikking hebben om christelijke gemeenschappen te ondersteunen. Communicatie is hiervoor het sleutelwoord: goede, duidelijke en snelle communicatie is essentieel.
En nu?
Met alle informatie vanuit de open avonden op zak gaat de stuurgroep aan de slag. In de volgende maanden wordt alles gebundeld en overgemaakt aan het bisdom.
Bedankt
Dank aan alle mensen die op de avonden mee kwamen denken en werken. Ook dank aan al diegenen die er om praktische redenen niet konden bij zijn maar via andere wegen bijdroegen aan de discussie. Dankzij jullie allemaal raakt onze open kerk stilaan voorzien van muren en vensters, van een deur en een dak. Maar vooral van een warm kloppend hart voor alle mensen.
