Vormelingendag Zoerle

Zaterdagochtend 8.00u … druppelsgewijs kwamen onze vormelingen toe aan de pastorij.

Nog even wat slaap uit de ogen wrijven en dan op weg naar het station van Heist-op-den-Berg om van daaruit met de trein richting Antwerpen te rijden. 

Daar werden we opgewacht door een meisje met zwemvliezen aan en een badmuts op. Wel een raar zicht hoor. Ze wees ons in welke richting we moesten 'zwemmen'.

In het stadspark ontmoetten we twee juryleden die op zoek zijn naar een uitvinding tegen dorst.  Wie zal er winnen?  Frederique Chaudfontaine die kiest voor een gigantische machine en veel geld wil verdienen of Samber Maas die gaat voor een glas water en liever de tijd neemt op te praten. We zullen het pas op het einde van de dag weten.

Na de opwarming staken we de straat over naar de school waar we de rest van de voormiddag zouden doorbrengen.  Samen trokken we helemaal naar de derde verdieping voor een aantal leuke spelletjes.  We beeldden ons in dat we een grote zware kruik moesten doorgeven, of een klein glaasje water.  We vielen flauw van de dorst en volgden elkaar zoals de Samaritaanse vrouw Jezus volgde.

Na de spelletjes begaven  we ons naar een klaslokaal waar het verhaal over die Samaritaanse vrouw werd voorgelezen. Het was in die tijd niet gebruikelijk dat iemand tegen een Samaritaanse sprak. Jezus liet haar zien dat het hart belangrijker is dan  je afkomst.  Ze was zo onder de indruk van Jezus dat ze besloot hem te volgen.  Hij stilde haar 'dorst' door haar liefde aan te bieden.

Zelf hebben we ook dorst naar verschillende dingen.  Dat kunnen kleine materiële dingen zijn, maar zeker ook zaken zoals vriendschap, vrede, respect voor elkaar.

Onze magen begonnen te knorren dus werd het tijd voor de boterhammetjes. 

Na de middag trokken we in een indrukwekkende stoet richting de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal.  We hoorden de mensen aan de straatkant zeggen “Waaw, zijn dat allemaal vormelingen?”  Het deed deugd om te weten dat iedereen die daar stapte op weg is naar het zelfde doel: het vormsel.

Onder leiding van Bart Paepen leerden we de liedjes die we later in de viering zouden zingen.

Mgr. Bonny, bisschop van Antwerpen ging de viering voor. Je had de verbaasde gezichten moeten zien toen hij zomaar water uit een fles op de grond goot.  Hij wou daarbij aantonen dat water levend moet zijn.  Als het in een fles blijft zitten is het dood, dan ben je er niets mee.  Dat is ook zo met geloven.  Je moet de liefde laten stromen over andere mensen. 

Terug onderweg naar het stadspark werd er door onze vormelingen nog stevig nagezongen, “Jesus Christ, you are my life”.

Als afsluiter kwamen we te weten wie er nu eigenlijk de beste uitvinding had tegen dorst. Het werd Samber Maas met zijn eenvoudig glas water en een goed gesprek.  Daar bereik je het meeste mee.

Met een goed gevoel en weer een ervaring rijker vertrokken we van de grote stad Antwerpen weer terug naar ons gezellig dorpje.