Soms lijkt het erop dat de samenleving ons, christenen, graag zou onderbrengen in die categorie van mensen die geen boodschap meer hebben voor mensen van vandaag. En dus kunnen we best zwijgen. Want dat is toch goud. Maar is dat ook zo ? Mogen we zwijgen wanneer we de ellende zien van mensen die van ver bij ons komen aankloppen ? Kunnen we zwijgen wanneer we in onze samenleving stemmen horen opgaan om grenzen te sluiten en mensen hun laatste bezittingen te ontnemen ? Willen we zwijgen wanneer we beseffen dat ook onze welvaart en vrede relatief is en geen absolute zekerheid ?
Met Pasen herdenken we dat er tweeduizend jaar geleden iemand was die vond dat Hij niet mocht, kon en wilde zwijgen. Ook zijn ouders waren gevlucht voor geweld, ook Hij had zijn schamele bezittingen moeten afgeven toen ze Hem aan het kruis sloegen. Zijn spreken is van goudwaarde gebleken. Hij is verrezen en Zijn woorden leven nog steeds voort. Hij blijft tot ons spreken. Van Hem leren we dat God in de eerste plaats liefde is, dat elkaar graag zien het belangrijkste is in een mensenleven.
De Paastijd nodigt ons uit om te spreken. Om aan iedereen te vertellen over Jezus, hoe God Hem liet opstaan opdat we Hem ook vandaag zouden horen. Zodat we onze samenleving warmer en liefdevoller kunnen maken. Als dat geen goud waard is...
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.