De bezinning die je hoorde op het einde van onze weekendvieringen kan je hier nalezen.
Verheugt U, weest blij: dat is de boodschap zo midden in de Advent. Een uitnodiging om ons niet klein te laten krijgen door noodlot of pijn, door verdriet of ziekte.
Er wordt al een tipje van de sluier opgelicht. Het is een knipoog naar Kerstmis: er is Licht in aantocht, het duister zal het onderspit delven. De profeten van toen zijn realist genoeg om geen valse hoop te geven. Ze stonden zelf midden in het harde bestaan. Onderdrukking en onrecht stonden hen dagelijks voor ogen. Het was hun levenskunst om Licht te blijven zien in hun donkere en bange dagen. Hun boodschap is: God is er ook nog. Hij staat naast je, Hij laat je niet vallen. Hij is de Grond van je bestaan, waardoor je gaande mag blijven.
God is als een reddende Held. En als Hij zo voor ons is, dan wij ook voor elkaar. We mogen ons ten diepste verheugen, als we mensen naast ons weten, die ons niet loslaten, die voor ons redding, zicht op leven betekenen.
Wat een geluk als je zulke mensen mag ontmoeten. Het is een reden tot grote vreugde.
