De bezinning die je hoorde op het einde van onze weekendvieringen kan je hier nog eens (na)lezen.
Bidden is geen modewoord. Het lijkt iets van vroeger, iets uit vervlogen tijden. We denken dan aan langdradige, afgesleten en onbegrijpelijke formules. We hebben ons ervan bevrijd.
En toch mogen we blijven geloven in de geweldige kracht van het bidden. Want biddend boren we onze diepste bronnen aan. Daarmee krijgen we nieuw zicht op ons leven, onze toekomst. Het geeft vaste grond onder de voeten. We komen erdoor in contact met onze Schepper, ons Begin en ons Einddoel.
Bidden opent ook onze ogen voor wat rechtvaardig is. Het doet ons inzien of ons handelen overeenkomt met Gods bedoelingen.
Bidden heeft steeds iets puurs. We hoeven niets te verbloemen. We mogen ons daarbij gedragen zoals we in werkelijkheid zijn.
Het kan ook een sterke aanzet zijn om ons te verzetten tegen onrecht dat gebeurt. Bidden heeft zo’n kracht, dat het van ons nieuwe mensen maakt, mensen, die oog en oor hebben voor Gods Rijk hier en nu.
