Eind april opende in Kortrijk in de gebouwen van de Sint-Michielsbeweging het spiksplinternieuwe Godly Play-lokaal. Een vreugdevolle dag als geschenk voor kinderen, vertellers, deurwachters, kortom voor iedereen die Godly Play een warm hart toedraagt. Na de officiële speeches volgde een hartelijke receptie. Vele mensen deelden in de vreugde van dit mooie geschenk.
Ook de aalmoezenier van de gemeenschapsinstellingen De Zande in Beernem en Ruiselede was daar. Hij vroeg me of deze manier van vertellen ook iets zou zijn voor zijn jongeren tussen 12 en 18. Zonder aarzelen antwoordde ik ja en gaf ik wat uitleg over Godly Play. Enkele weken later hadden we al een concrete datum: op 13 september zou ik in Ruiselede gaan vertellen voor de jongens en een weekje later in Beernem voor de meisjes.
Ik wist eigenlijk niet waaraan ik was begonnen. Ik heb immers geen ervaring met geplaatste jongeren.
Grondige voorbereiding
Ik nodigde de aalmoezenier vooraf nog eens uit om te overleggen, stelde hem vooral veel praktische vragen en we beslisten samen dat het Exodusverhaal een goed verhaal zou zijn om samen met de jongeren te spelen.
Ik ging ook even op zoek op internet. Wat is de doelstelling van zo’n gemeenschapsinstelling? Ik vond het volgende: Hoofddoel is de jongere te laten stilstaan bij wat er allemaal gebeurd is de laatste weken en maanden, hem tot rust te laten komen, structuur aan te bieden en te helpen in de zoektocht naar een nieuwe toekomst. Dat probeert men samen met de ouders te doen.
Ik was gerustgesteld. Ja, ook voor deze jongeren kan Godly Play een groot geschenk zijn.
Vol vertrouwen reed ik, goed op tijd, op 13 september richting Ruiselede. Ik werd hartelijk ontvangen door de aalmoezenier die me kon vertellen dat 8 jongens zich vrijwillig hadden aangemeld om te komen luisteren.
Ieder zijn Exodusverhaal
We zetten alles klaar en wachtten tot de 8 pubers na hun verplichte middagrust richting bezoekerszaal afzakten. We begroetten elkaar in de gang, ik stelde me even voor en lichtte kort toe wat er precies zou gaan gebeuren. Ze hadden er alle 8 zin in. Het vormen van de kring, met de aalmoezenier als dienstdoend deurwachter, verliep een beetje onwennig. Maar we leerden elkaars naam kennen en wisselden wat faits divers uit.
Kortom, ik probeerde iedereen op zijn gemak te stellen. Meteen toen ik begon te vertellen, voelde ik dat er geluisterd werd.
Achteraf hoorde ik dat het mooi was om te zien hoe deze jongens tot verstilling kwamen door het zand in de woestijnzak, het hout van de figuurtjes van het volk van God, het vilt van de Rode Zee en de woorden van het verhaal.
De antwoorden op de Ik vraag me af-vragen waren mooi. We hielden een heel mooi en beklijvend gesprek.
Eén jongen vertelde heel spontaan zijn Exodusverhaal. Ik werd geraakt in mijn hart.
De werktijd duurde ongeveer een half uur. Muisstil was het. Iets wat daar blijkbaar toch uitzonderlijk is. Dit vertelde de opvoedster die verplicht was om toezicht te houden en lovend was over wat met ‘haar’ jongens was gebeurd. Ze had er zelf ook deugd aan gehad, vertrouwde ze me toe.
Bij het afscheid werden gemeende high fives, knuffels, fijne dankwoorden en handdrukken uitgewisseld. Ik reed terug naar huis en voelde mij als iemand die een mooi geschenk in ontvangst had mogen nemen. Dit was een deugddoende namiddag geweest. Ik zag er al naar uit om volgende week terug te komen.
En dan de meisjes in Beernem
Een weekje later reed ik onder een mooie herfstzon naar Beernem. Dit keer ging ik vertellen voor de meisjes. De ervaring van de voorbije week sterkte me. Ik zag ernaar uit. Bij aankomst vertelde de aalmoezenier dat er 14 meisjes vrijwillig hadden ingetekend.
Bij de kennismaking aan de deur van de bezoekersruimte ontmoette ik enkele gebroken meisjes.
Dit kon je bij sommigen meteen zien. Meer dan ooit wist ik: ook voor hen is Godly Play bedoeld. Het vertellen en het beluisteren van het Exodusverhaal verliep moeizamer. De aandacht was, naar mijn gevoel, deze keer niet zo gespannen. Tot de meisjes aan het werk gingen, alweer was het een half uur muisstil.
Op één van de werken kon ik lezen: 'There is one who is watching us!'
Ik had te snel geoordeeld. Dit verhaal had het hart van deze meisjes ook beroerd. Alweer reed ik blij en opgetogen naar huis met de gedachte dat er Iemand is die altijd voor ons zorgt, in welke omstandigheden ook. Godly Play is en blijft een geschenk voor allen die ermee te maken krijgen, dit weet ik nu heel zeker!
Auteur: Severine Verhulst
Ontdek meer over wat Godly Play is en hoe het leeft in Vlaanderen
Lees andere getuigenissen over Godly Play
