Ik heb symbolisch voor deze dag een chrysant mee. Je hebt ze in verschillende kleuren en bloeiwijzen. Het is klassiek een bloem waar wij onze overledenen ook mee eren omdat ze deze tijd van het jaar het mooist bloeit. Wist u dat de pot met heel veel bloemetjes helemaal dezelfde is dan deze die ik hier vast heb?
Deze grote bloem die staat op een stengel met heel veel kwetsuren. De groene blaadjes staan mooi open en laten niets vermoeden van de pijn die er onder kan schuilen.
In elke oksel van deze blaadjes is er een kwetsuur. Daar heeft iemand met zorg elk scheutje dat daar wou groeien uitgeknepen.
En kennelijk gaat zo een chrysant niet dood van die vele kleine kneuzingen. Eerder in tegendeel; deze bloem groeit uit op een stevige stengel. In zijn geheel ziet het er zelfs uit als een behoorlijk rechte stengel. Van dichterbij gekeken is duidelijk zichtbaar dat die stengel zich bij elke bladknoop een beetje moet herpakken om recht te groeien.
Ik wil vandaag met deze bloem iets zeggen over ons bestaan. En elke vergelijking loopt mank, maar toch.
Deze grote chrysant mag staan voor een heilige. Dat zijn die mensen die in hun leven eruit steken. Dezelfde mensen als die er rond. Even mooi als mens; die heiligen zijn erin gelukt om hun leven zo in te richten dat bij elke knoop dat leven werd bijgesteld zodat het geheel een rechte stengel is die een grote bloem mag dragen.
Deze chrysant mag misschien ook staan voor elke mens die wij missen in de dood. Tijdens ons leven hebben wij ons misschien eerder onder elkaar gevoeld als de zovele bloemetjes op dezelfde chrysantenstruik. En nu ze gestorven zijn, springen ze er uit. Ze vallen op. Ze worden mooier …
En deze bloem mag ook iets zeggen aan ons allemaal. We hebben allemaal pijn te dragen. We hebben allemaal af te rekenen met verdriet. Deze chrysant mag ons oproepen om bij elke kwetsuur en kneuzing te proberen om rechtop te staan en een mooie bloem te dragen. De stengel van deze bloem vergeet daarbij niet dat de kneuzingen er zijn. De kneuzingen beletten tegelijk echter ook niet dat er mooie bladeren overheen groeien.
Misschien is dat ook wel wat Jezus bedoelde met die toch wel rare wens dat de treurenden gelukkig geprezen worden. Ik wens u toe dat deze dag van herdenken en gedenken dat dan toch een beetje mag uitzeggen.
