Een kruisje voor een school
Er werd mij gevraagd om kruisjes te zegenen voor de nieuwe school.
Ik was een beetje verrast. Een school vormt jongeren en kijkt uit op de toekomst.
Zo’n kruisje komt uit een ver verleden. Toch is het zinvol.
Niet als een magisch teken ter bescherming;
daar moeten we niet in geloven.
Men beweert wel eens dat we leven in een tijd van verandering.
Ik denk dat dit niet correct is: we leven gewoon in een andere tijd.
Een kenmerk daarvan is dat onze maatschappij met een tabula rasa lijkt te maken:
het verleden achter zich laten en met een propere lei beginnen.
Maar het nadeel van deze andere tijd is dat men alles opnieuw lijkt uit te vinden.
Toch is het verleden en de traditie waardevol:
we kunnen steunen op de kennis en de ervaring van vorige generaties.
Zo’n kruisje staat voor onze grote traditie: ons geloof.
Het verwijst naar de Bijbel. Ik ben daar beroepshalve dagelijks mee bezig.
Wie mij een beetje kent, weet dat ik dat telkens weer vertaal en toepas naar de wereld van vandaag.
Geloof me: ik ontdek telkens weer dat die bron niet opgedroogd is,
maar ons nog steeds iets te vertellen heeft. Let wel: als men ze aanboort.
Dat wil zeggen: niet te rade gaat bij een afkooksel van een afkooksel van een afkooksel
waar alle kracht of smaak uit verdwenen is, maar de teksten zelf ter hand neemt en leest.
Die traditie is voor mij niet passé, maar heel sterk.
Ik heb het niet over de kanalen langs dewelke die traditie vaak tot ons komt
en die zoveel afbreuk doen aan de boodschap zelf.
Ik heb het over de woord van de Bijbel.
De kruisjes die gekozen zijn hebben een corpus.
Jezus van Nazareth staat er zichtbaar op; of beter gezegd, is er uit gesneden.
Het is open. Dat is interessant.
We worden als het ware uitgenodigd door het kruis heen te kijken naar de wereld en de mensen om ons heen.
We worden uitgenodigd doorheen de ogen van Jezus naar de wereld en de mens te kijken,
vanuit zijn standpunt, vanuit zijn visie.
Daarjuist werd verwezen naar de tekst van de missieverklaring hier vooraan voor het spreekgestoelte.
De vorige spreker verwees naar ‘geloof, hoop en liefde’.
Hij dacht aan de vier aktes en voegde er ‘berouw’ aan toe.
Dat berouw is er later bijgekomen door een kerk die vooral mensen klein wou houden.
Bij de Heilige Paulus zijn er drie: geloof, hoop en liefde. En de grootste is de liefde.
Misschien betekent het kijken door de ogen van Jezus wel precies: geloof hebben in de mens.
Werken vanuit het geloof dat er toekomst is, dus vol hoop.
Maar vooral met een open geest en een warm hart kijken naar elke mens: liefde.
Dat is wat belangrijk is in onderwijs.
Mogen deze kruisjes ons daartoe oproepen.
Pastoor Johan,
Taborschool St.-Maria Aalter, 1 oktober 2022
Na vele jaren van dromen, uitzien naar en plannen werden op 1 oktober
de nieuwe schoolgebouwen van de Tabor-school van St.-Maria Aalter geopend.
Vanuit de school kwam de vraag voor kruisbeeldjes in elke klas.
De parochie heeft deze aangekocht.
We geven gelovigen graag de kans om hun steentje bij te dragen.
De kruisjes die gekozen zijn kosten € 12,25.
Wie zijn steentje wil bijdragen en een kruisje wil 'sponseren'
mag het bedrag storten op de rekening Parochiekas BE42 9731 7194 4254
met de vermelding 'een kruisje voor de school'.
Van harte dank.
Pastoor Johan
