DE PASTOOR VAN ARS
evangelie: Mt. 14, 22-36
Zo ongedwongen en alleen,
verlaten in een onooglijk gat,
zo stond in Ars, een kleine kerk
met overal een lekkend dak.
En toen begon die goede man,
met zoveel drift en drang,
de kerk te dichten voor de regen
ik denk met hulp
van Godes zegen.
Toen ging hij zitten, verwijlend bij de Heer
en stap voor stap
en één voor één
kwamen ze binnen,
groot en klein,
schoorvoetend,
alsof ze stapten door een mijn...
Zo stond die herder toendertijd
met beide voeten op de grond,
want als ge de gewone mens verstond
dan wist ge alles van de grond.
De grond, van waar wij allen komen,
de grond waartoe we terug ingaan,
die blijft ons voeden en doorstromen,
te zien bij 't wiegen van de bomen.
Ook nu vandaag als wij op onze beurt gaan hoeden,
als wij de handen mogen strekken,
om hier en daar de mensen op te vangen,
die zo bevangen van de vrees,
de grond zien zakken,
de afgrond tegemoet.
Dan trachten wij tot 's avonds laat,
de laptop, iphone in 't bereik
bij hen te zijn,
dat poosje weet je wel...
niets zeggend en zeker geen omhaal van woorden,
gewoon er zijn, als stille overmacht,
wie weet, die Goddelijke kracht.
Laken, 4 augustus 2020
Feestdag Pastoor van Ars
patroon van de pastoors
