“ Zie ginds komt de stoomtrein uit Berchem weer aan “… Zo weerklonk onze aanhef tijdens het openingslied vanochtend in de Mis. En zodoende waren het vandaag niet alleen onze priester Dirk en de misdienaars die ingetogen naar het altaar stapten, ook de Sint en twee van zijn Pieten volgden.
Naar jaarlijkse gewoonte maakt Sinterklaas - ondanks zijn drukke agenda - ook dit jaar weer tijd voor ons ! Op het einde van onze Misviering deed hij de traditie alle eer aan : hij kwam voor de jonge ( en iets minder jonge ) parochianen langs met snoepgoed. Maar verder ook met een dankwoord … Een parochie als de onze hier in Jette, kan maar als kerkgemeenschap overleven, dankzij de inzet en het vrijwilligerswerk van velen. Enkele boegbeelden werden door de Sint als stichtend voorbeeld ‘in the picture’ gezet.
De viering van vandaag stond uiteraard ook in het teken van de eerste Zondag van de Advent. De inkleding van onze St.Pieterskerk met kerstbomen, de krans van de vier Advent-kaarsen, de stemmige orgelmuziek en het samen bidden van het Angelus … Ook deze keer weer, heeft onze gemeenschap in Jette dat ‘speciale iets’ mogen ervaren : dat iets , dat misschien een soort van betekenisvolle sfeer is, een gevoel van samenhorigheid, een zekere verbondenheid -
Misschien is het samen komen op zondag in de Mis en de Pastorie achteraf voor een porto en een babbel , voor sommigen onder ons, een wekelijks ‘stoom’ aflaten. En hoe graag we de Sint per stoomtrein elk jaar weer zien terug komen, ik geloof dat onze wekelijkse rendez-vous voor ons een manier is, om ons in de St.Pieterskerk van Jette te herbronnen in wat wij delen : de Christelijke traditie, Rooms-katholiek gekleurd, maar ergens een beetje Jets getint.
