EEN MOEILIJKE BEVALLING
Twee tot drie keer moet ge 't lezen,
om een beetje 't laten wezen,
een verhaal met een moraal.
Ook al is het niet de taal,
maar als waterval van woorden,
komende vanuit het noorden.
Waar met wenkbrauwen gefronsen,
onze ogen zijnde sponzen,
niet goed wetend wat ze lezen,
en ze voelen zich als wezen.
't Is misschien als in die dagen,
ook voor ons moet het nog dagen,
zonder al te veel te vragen,
want wij weten niet waartoe.
Maar dan laat ons Jezus weten,
dat het goed is om te gaan.
Want dan gaat de Helper weten,
waar wij hier ook gaan of staan.
En dan zal Hij ons wat leren,
van wat zonde voor ons is.
Daar ontstaat een groot gemis.
Daar zij niet in Hem geloven,
gaat Hij nu direct naar boven
om de Vader te gaan loven.
Zo gerechtigheid zal schieden,
en het oordeel staat te schieten,
in de frisse lentelucht.
In die koelte van de ochtend
bij die roos die opengaat,
zullen wij dat inzicht krijgen,
door miserie te vermijden.
Dus, laat nu nog even wachten,
al hetgeen je niet begreep.
't Is voor mij ook niet eenvoudig,
wat Johannes hier vertelt.
Maar hij gooit ons in het veld.
ook al zijn we uitgeteld.
Maar dan komt de dag van Sinksen,
dan wordt alles terug zo klaar,
ook al is het nu zo raar,
maar geloof me, Hij is daar.
Dan wordt onze Heer des Heren,
als een Geest ons voorgesteld,
die zich dan tot ons kan keren,
het verhaal opnieuw vertelt.
Dan gaan onze ogen open,
in ons dagelijks bestaan,
en dan gaat de toekomst open,
waar wij dan ooit zullen gaan.
Laken, 19 mei 2020 Dinsdag in de 6 de week van Pasen.
