LA MAMA: VOGLIO !!!!
Een meisje, weerloos als een lam,
van vroeg af aan een sterke wil.
Die dreef het soms tot op de spil.
Maar zoals toen, zelfs in die tijd,
trok zij partij voor die in strijd.
Besmetten, zwakken zocht zij op.
Zij bleef niet in haar kot.
Het is te zeggen,
zij bleef thuis, als eremiet,
het was een cel,
wist je dat niet?
Zij ging alleen, verzorgens toe
als anderen - ik weet niet hoe -
er afstand hadden van genomen,
uit schrik, uit angst voor eigen dromen.
Zij bracht de rust aan hen die lijden,
als nederige zachtmoedige madam,
verwijzend in die tijden,
naar Jezus, haar leidsman.
Zij bleef niet bij de pakken zitten.
Het was voor haar slechts essentieel,
het was voor haar zelfs nooit te veel.
En als ge dan haar kunt verstaan,
dan weet ge hoe ze u kan pakken.
Met hare charme, van weleer.
Ik kan bij haar wel in de leer.
Als zij tot kerklerares ooit werd verheven,
samen met Edith tot patrones verheven,
van het Europa van vandaag.
Dat zit ons wel, tot in de maag.
Europa heeft een Stein en die van Siena zo broodnodig.
zo van die echte mama's, soms wanhopig,
die ons wel af en toe doen blozen,
als wij te veel ons eigen wegje gaan.
Het zijn ook bij sterke vrouwen,
dat wij vandaag terug mogen rouwen,
als 't ons weer tegen zit.
Dan wijzen zij naar 't evangelie van de dag,
geopend voor de kinderen en zwakken,
gesloten voor de slimmen van de tijd
zonder enige respijt.
Zij trokken 't juk op eigen schouders,
zoals de Heer doet ook met ons.
Ze trekken ons uit onmacht en verdriet.
Vergeven doen ze met de spons.
De fouten worden zachtjes weggeveegd,
maar sporen blijven even liggen.
Die leiden naar 't verleden als wij terug
verloren gaan en 't angstzweet hangt ons op de lippen.
Laat ons vandaag zoals de Vader en de Zoon,
zo vastgeklikt aan beiden,
die roep van Catharina nu ter zijde.
Als zij het meende riep zij zonder animo,
het beroemde woordje: VOGLIO
Zoals een vurige Italiaanse mama
wist zij de mannen hier te strikken,
om terug de wereld op te krikken.
Als pausen en koningen 't konden verstaan,
dan kunnen wij het hier ook aan.
Zo roepen zowel de Vader en de Zoon,
ons met diezelfde toon,
opdat wij in de wereld van vandaag
ook nu op hunner vraag,
een stem geven in het heden
volgend uit ons geweten.
Laken, Gedachtenis Catharina van Siena, 29 april 2020
