Van kindsbeen af was hij op de vlucht en het trauma van de huizen in het Ruhrgebied als brandende toortsen heeft hem nooit losgelaten.
Hij wist wat armoede betekende en toen hij tijdens corona vanuit het raam de lange rijen aan de Carrefour zag staan, dan kwamen de rillingen van de naoorlogse periode terug de bovenhand. Ook vorige week vroeg hij mij om wat extra conserven in te slaan
Een man, Godzoekend maar niet Godvrezend,
een man die luisterde, en die vooral onthalend bezig was en hield van schone liturgie. Een man die menigeen op een ongedwongen manier tot God wist te brengen.
Een man van gewone taal, de taal van de liefde.
Een man die de laatste jaren van zijn professioneel leven deemoedig aanvaarde wat hem overviel.
Een man, gedragen door groot en klein.
een man, stilaan opgesloten in zijn eigen wereld en genoot van onze vieringen op kerkjettevideo omdat het voor hem te moeilijk werd om zich naar de kerk te begeven.
Een man, die zich geborgen wist en het de laatste tijd veel ter sprake bracht, en schrik had om in een home verzeild te geraken zoals de meeste kloosterlingen op leeftijd.
Vorige dinsdag 23 augustus had hij zich op zijn mooiste gekleed want hij moest zijn nieuw gebit gaan halen. Zo fier als een gieter, maar minder en minder goed te been....
Die dinsdag ging het rond 16 uur waarschijnlijk achteruit... Hij kon me nog effen bellen om direct af te komen zodanig dat hij in mijn armen zijn laatste adem kon uitblazen.
Hij, Peter, op zijn Paasbest, met zijn mooi nieuw gebit kon zo het Pasen van de Heer tegemoet treden.
Gelukkig krijgt hij een dienst in zijn 'warme' Sint-Pieters parochiekerk alvorens naar Tongerlo te vertrekken.
Moge wij Peters woorden gedenken.
Wees onthalend,
preek niet te hard, maar zie dat uw juk zacht is, en de last licht.
De rest komt vanzelf.
Peter, wij houden uw gedachte in ere.
Ge zult hier in Laken uw kiekens missen maar de koeien in de buurt van het kerkhof in Tongerlo zullen u ook wel bekoren.
Ben fier u te mogen hebben leren kennen, waarderen en te verzorgen tot de laatste snik.
Auf Wiedersehn.
